بررسي و مقايسه انواع روش هاي تغذيه مصنوعي سفره هاي آب زيرزميني و احياي قنوات خشك شده

در كوير ايران، با توجه به فقر منابع آب و دشواري هاي آب وهواي حاكم بر آن، يكي از بهترين شيوه هاي استحصال آب، قنات است. هنگامي كه از زندگي در اراضي خشك و نيمه خشك كشور سخن به ميان مي آيد، بي درنگ قنات در ذهن انسان ترسيم مي گردد. در راستاي كاهش هدر رفت بارندگي ها در مناطق خشك، بايد روش هاي مختلف جمع آوري آب باران را دانست تا بتوان با مهار هرز آب ها و تند سيلاب ها در اين مناطق، به تغذيه سفره هاي آب زيرزميني و بهره برداري درست از قنات هاي خشك شده، دست يافت. از جمله روش هاي مستقيم تغذيه مصنوعي مي توان به پخش سيلاب، نفوذ سطحي، جوي و پشته، احداث سد هاي تغذيه اي، آبياري غرقابي و... اشاره كرد. از جمله روش هاي غير مستقيم تغذيه مي توان به تلفيق سازه هاي قنات و سد زيرزميني و استفاده از قنات متروكه اشاره كرد. تغذيه آب هاي زيرزميني و آبخوان هاي كم عمق از طريق استحصال آب باران مي تواند از اقدامات مناسب جهت احياي قنوات خشك شده در كشور باشد. هدفمان در اين مقاله بررسي انواع روش هاي تغذيه مصنوعي به درون سفره هاي آب است تا بتوان از سيل كه گاه ويرانگر است، به عنوان يك فرصت استفاده كرد و اين آب ها را به داخل سفره ها تزريق نموده و در هنگام خشكسالي از آن استفاده كرد.