بررسي روند تغييرات كميت منابع آب زيرزميني در دشت كرمان- باغين

دشت كرمان- باغين به دليل قرار گرفتن در هسته مركزي استان كرمان و افزايش جمعيت از يك طرف و وجود خشكسالي ها در سال هاي اخير از طرف ديگر باعث وابسته شدن اين منطقه به منابع آب زيرزميني شده است. هدف از اين پژوهش بررسي روند كميت منابع آب زيرزميني طي دوره 15ساله(95-1381) در دشت كرمان- باغين است. براي اين منظور از داده هاي چاه هاي مشاهده اي كه به سه دوره زماني 5 ساله تقسيم شد استفاده گرديد. جهت بررسي روند افت آب زيرزميني، هيدروگراف هاي واحد براي هر دوره زماني 5 ساله ترسيم شد. همچنين براي بررسي مكاني بيشترين و كمترين سطح تغييرات افت، پهنه بندي افت آب زيرزميني براي هر دوره زماني 5 ساله انجام گرفت سپس با روي هم گذاري نقشه هاي اين سه دوره با يك ديگر بيشترين و كمترين سطح تغييرات مقدار افت آب زيرزميني در دشت مورد مطالعه مشخص گرديد. نتايج حاصل از هيدروگراف هاي واحد نشان مي دهد، دوره دوم با 85/3 متر افت، بيشترين مقدار افت آب زيرزميني را به خود اختصاص داده است. همچنين نتايج حاصل از پهنه بندي نشان مي دهد كه مجموع مساحت هاي طبقاتي كه نشان دهنده ي تغييرات افزايش مقدار افت در دوره دوم نسبت به دوره اول هستند بيشتر از مجموع مساحت هاي طبقاتي است كه داراي تغييرات افزايش مقدار افت در دوره سوم نسبت به دوره دوم است. به طوركلي مي توان گفت افت آب زيرزميني در دوره دوم نسبت به دوره اول نشان دهنده ي روند افزايشي(روند منفي) است و همچنين افت آب زيرزميني در دوره سوم نسبت به دوره دوم روندكاهشي(روندمثبت) را نشان مي دهد.