روش هاي آبياري نوين محصولات كشاورزي و استفاده بهينه از منابع آبي( روش آبياري قطره اي)

برآوردهاي كارشناسي نشان مي دهد كه حجم مصرف سالانه آب در كشور ايران بطور متوسط حدود ۷۴ ميليارد مترمكعب است كه از اين مقدار حدود ۹۴ درصد در بخش كشاورزي، 7/4 درصد در بخش شرب و 3/1 درصد در بخش صنعت مصرف مي شود. اگرچه بيشتر مصرف آب در كشور ما در بخش كشاورزي است اما به دلايل مختلف هنوز راندمان مصرف آب در اين بخش در مقايسه با برخي كشورها بسيار پايين است. از طرف ديگر تامين امنيت غذايي كشور يك نياز ضروري است. براي رسيدن به اين هدف، بالا بردن كارايي و راندمان مصرف آب به عنوان مهمترين نهاده مصرفي بخش كشاورزي به عنوان يك راهبرد مهم در چند سال اخير مورد توجه قرار گرفته است. توسعه سامانه هاي آبياري تحت فشار يكي از راهكارهاي افزايش راندمان آبياري و استفاده بهينه از منابع محدود آبي كشور مي باشد. روش هاي آبياري تحت فشار بسيار گوناگون هستند. اما در يك تقسيم بندي كلي به دو دسته باراني و قطره اي تقسيم مي شوند. روش هاي باراني بيشتر براي زراعت و روش هاي قطره اي براي باغات و زراعت هاي رديفي استفاده مي شود. راندمان آبياري قطره اي در مقايسه با ساير روشه اي آبياري بيشتر و مصرف انرزي در آن كمتر از انرژي مورد نياز در سامانه هاي آبياري باراني است. از اين رو توجه به توسعه سامانه هاي آبياري قطره اي از اهميت زيادي برخوردار است. در اين مطالعه مروري بدنبال معرفي سامانه آبياري قطره اي، مزايا و معايب آن و بررسي تحقيقات چندسال اخير هستيم تا نسبت به دلايل موفقيت يا عدم موفقيت آن به يك جمع بندي برسيم.