تحليلي بر نابرابري هاي فضايي كالبد شهري در مناطق چهارگانه شهرداري اردبيل با استفاده از مدل تاپسيس

يكي از چالش هاي فراروي برنامه ريزي مديريت مطلوب شهري در راستاي شهر پايدار عدم تعادل و توازن در ميزان توسعه پايدار مناطق استقرار يافته در شهر است. هدف از تحقيق حاضر، سنجش و تحليل ميزان نابرابري فضايي شهري در شاخص-هاي توسعه كالبدي مناطق 4 گانه شهرداري شهر اردبيل به منظور تبيين سطوح متفاوت توسعه كالبدي است. نوع تحقيق كاربردي و روش آن توصيفي – تحليلي بوده و براي انجام آن از مدل TOPSIS استفاده شده است. اطلاعات از طريق مطالعات اسنادي و كتابخانه اي بدست آمده است، معيارهاي مورد استفاده در سطح بندي گزينه ها با استفاده از روش آنتروپي شانون وزن دهي شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش بيانگر آن است كه بين مناطق شهر اردبيل به لحاظ بهره مندي از شاخص هاي توسعه كالبدي تفاوت چشم گيري وجود دارد. بطوريكه منطقه 1 با اختلاف زيادي نسبت به 3 منطقه ديگر از لحاظ شاخص-هاي توسعه كالبدي بر اساس مدل تاپسيس در سطح بالايي قرار گرفته و مناطق ديگر به ترتيب منطقه 2، 3 و 4 قرار گرفته-اند و بيشترين شكاف از لحاظ برخورداري شاخص ها بين منطقه 1 و 4 مي باشد.