بررسي و تحليل رابطه صنايع دستي و بومي با جاذبه‌هاي گردشگري و صنعت توريسم استان كرمانشاه

امروزه گردشگري به عنوان يك پديده اجتماعي، اقتصادي مورد توجه كشورهاست و دردهه‌هاي اخير، به يكي از بخش‌هاي اقتصادي در حال رشد سريع تبديل شده است. در كنار گردشگري كه نقش موثري در توسعه ملي و تنوع بخشي به اقتصاد ملي و منطقه اي دارد، صنايع دستي نيز به عنوان پشتوانه اي قوي براي جاذبه‌هاي تاريخي و گردشگري قرار دارد. صنعت گردشگري با صنايع دستي و فرهنگ‌هاي بومي سنتي پيوندي خاص دارد. در عصر حاضر جذب گردشگري با نگاه ويژه به صنايع دستي و جاذبه‌هاي گردشگري كشورها به يكي از اهداف و جنبه‌هاي اصلي پيشرفت اجتماعي و اقتصادي تبديل شده است. اگرچه كشور ما به شكل بالقوه پتانسيل بزرگي وجود دارد، اما اقدامات مورد نياز، براي معرفي اين سرمايه بزرگ انجام نشده است. روش تحقيق در مقاله حاضر، توصيفي-تحليلي بوده و نحوه گردآوري مطالب اسنادي (كتابخانه اي) است و با هدف بررسي چالش‌هاي رونق اقتصادي استان كرمانشاه، به بررسي و رابطه بين جاذبه‌هاي گردشگري و صنايع دستي استان كرمانشاه پرداخته است. از آنجا كه گردشگري با تأكيد بر جاذبه‌هاي گردشگري و صنايع دستي مي‌تواند يكي از بهترين ساز وكارها براي رفع بيكاري ومحروميت باشد، لازم است ابتدا نسبت به رفع مشكلات توسعه اي دراين مورد و به طورهمزمان اقدام نمود. بنابراين در صورت ايجاد شرايط مناسب بازديد و خريد صنايع دستي و سنتي، اين كارگاه‌ها گزينه قابل توجهي براي جذب گردشگران خواهد بود كه خود به شكل مستقيم و غير مستقيم، موجب رونق كسب وكار وكيفيت زندگي ودر نهايت و رشد اقتصاد استان مي‌گردد.