اثرات تقاضاي گردشگري بر چشم انداز اقتصادي براساس منحني بازده؛مطالعه موردي كشورهاي ايران و تركيه

گردشگري يكي از بخش­هاي هم اقتصادي است كه توانسته است به عنوان يك صنعت پاك مطرح شود و ضمن افزايش درآمدهاي ارزي براي اقتصاد ملي، كمك شايسته­اي به رونق اشتغال و ايجاد درآمدها كند. اين صنعت به عنوان يك صنعت جلو برنده در توسعه مجموعه­اي از صنايع ديگر به ويژه هتل­داري، رستوران­داري، حمل­ونقل داخلي و بين­المللي و صنايع دستي نقش مهمي دارد. در اين پژوهش تلاش مي­شود اثرات تقاضاي گردشگري بر چشم­انداز اقتصادي در دو كشور تركيه و ايران را بر اساس منحني بازده طي دوره زماني 1995 تا 2018 مورد بررسي و تجزيه و تحليل قرار داد. براي اين منظور ابتدا جهت استخراج شاخص پيشرو چشم­انداز اقتصادي (كه نشان ­دهنده منحني بازده است)، اثرات دوره­هاي ركود و رونق اقتصادي (استخراج شده از فيلتر هادريك-پرسكات از توليد ناخالص داخلي سرانه) را بر نرخ بهره با استفاده از روش­هاي خانواده آرچ برآورده نموده و سپس با استفاده از باقي­مانده بدست آمده از آن اقدام به تحليل وضعيت و نوسانات شاخص پيشرو در قالب منحني بازده خواهد شد. در نهايت با استفاده از روش حداقل مربعات پايدار، به بررسي اثرات تقاضاي گردشگري (تعداد ورودي گردشگران) بر شاخص پيشرو چشم­انداز اقتصادي به مقايسه و تحليل نتايج بدست آمده براي دو كشور ايران و تركيه پرداخته خواهد شد. نتايج نشان مي­دهد كه اثرات تقاضاي گردشگري بر شاخص پيشرو در تركيه به مراتب از ايران بيشتر است. دليل آن را مي­توان در اين امر دانست كه تركيه حتي با وجود ركود اقتصادي، نرخ­هاي بهره را كاهش نداده است و اين راه را براي رشد سرمايه­گذاري و رشد اقتصادي باز نموده است.