شناسايي و ارايه شاخص هاي ارزيابي آمادگي سازمان براي استقرار سيستم هاي اطلاعاتي استراتژيك

تحقيقات متعدد در ساليان اخير نشان داده است كه فناوري اطلاعات، قابليت‎ها و توانمنديهايي در جهت ايجاد و يا تغيير مزيت رقابتي سازمانها دارد كه خود سبب پيدايش مفهوم سيستم هاي اطلاعاتي استراتژيك گرديده است. به واقع هر سيستم اطلاعاتي كه بتواند اهداف، فرايندها، محصولات و يا روابط محيطي سازمان را با رويكردي استراتژيك در جهت ايجاد مزيت رقابتي و يا كاهش يك نقطه ضعف رقابتي و تهديد تغيير دهد، سيستم اطلاعاتي استراتژيك محسوب مي‎شود. سازمان نيز براي به كارگيري و بهره‎مندي از اين سيستم‎ها نياز به شاخصهايي دارد تا بتواند آمادگي خود را براي پياده سازي و به‎كارگيري اين سيستم‎ها ارزيابي و سنجش كرده تا از اين رهگذر بتواند پيش نيازهاي لازم را جهت اين كار مطابق با نيازهاي سازمان تبيين ساخته و پايه هاي موفقيت استقرار سيستم ا فراهم آورد. بر همين مبنا، ارايه شاخصها در قالبي جامع و به روز جهت سنجش آمادگي سازمان به منظور پياده‎سازي سيستم هاي اطلاعاتي استراتژيك مورد نظر اين مقاله مي باشد و بر اساس ساختار و فرايند پژوهش علمي نسبت به تبيين اين مهم اقدام شده است. با توجه به نتايج حاصله، مي‎توان اشاره كرد؛ مقاله حاضر به ارايه يكسري از شاخصها به منظور سنجش و ارزيابي آمادگي سازماني جهت پياده‎سازي سيستم اطلاعات استراتژيك پرداخته است. شاخص‎هاي احصا شده شامل 75 شاخص در هفت بعد (شامل: راهبردي و محيطي، مديريتي و تصميم گيري، سرمايه انساني و مالي، ساختاري و فرايندي، فناوري و فني، اطلاعاتي و تحليلي، ارتباطي و فرهنگي) مي باشند كه براي شناسايي و تبيين متغيرها و شاخص‎هاي مدل از رويكرد كيفي و راهبرد توصيف بهره گرفته شده است و در قسمت بررسي نيز از رويكرد كمي و راهبرد پيمايش استفاده شده است.