بررسي شبكه هاي سيار موردي و پروتكل هاي مسيريابي آن

شبكه هاي سيار موردي شامل يك گروه از گره هاي مستقل با توانايي انتقالات بي سيم هستند. در اين شبكه ها هر گره مي تواند با گره هاي متحرك ديگر با اتصالات بي سيم يا با تكيه بر گره هاي ديگر به عنوان مسيرياب در ارتباط باشد. شامل مجموعه‌اي از گره هاي توزيع شده‌اند كه با همديگر به طور بي سيم ارتباط دارند. نودها مي‌توانند كامپيوتر ميزبان يا مسير ياب باشند. نودها به‌طور مستقيم بدون هيچگونه نقطه دسترسي با همديگر ارتباط برقرار مي‌كنند و سازمان ثابتي ندارند و بنابراين در يك توپولوژي دلخواه شكل گرفته‌اند. هر نودي مجهز به يك فرستنده و گيرنده مي‌باشد. مهم‌ترين ويژگي اين شبكه‌ها وجود يك توپولوژي پويا و متغير مي‌باشد كه نتيجه تحرك نودها مي‌باشد.هر گره داراي يك محدوده ي راديويي است و ارتباط بين گره ها بدون وجود زيرساخت ثابت انجام مي شود. در سال هاي اخير با پيشرفت تكنولوژي بي سيم، شبكه هاي سيار موردي بطور گسترده اي به كار گرفته شده اند. اين شبكه ها بدون هيچ زيرساختار ثابت و مديريت مركزي در هر محيطي كه نياز باشد تشكيل مي شوند. در اين مقاله در مورد شبكه هاي سيار موردي ويژگي ها و مزايايي نظير بي سيم بودن رسانه انتقال، مسيريابي چندگامي، هزينه كم استقرار شبكه، پيكربندي پويا و ... بررسي مي كنيم و به پروتكل هاي مسيريابي شبكه موردي مي پردازيم.