بررسي اثر ميانقاب ها در آسيب پذيري و سطح عملكرد قاب خمشي فولادي با شكل پذيري بالا

ساختمان ها در ‎ايران معمولا بدون در نظر گرفتن اثرات ميانقابهاي آجري در رفتار لرزه اي سازه ها، طرح مي شوند. ‎‎مشاهدات تجربي در زلزله هاي گذشته نشان دهنده اين واقعيت است كه وجود ميانقابها باعث افزايش سختي جانبي شده و درنتيجه سازه داراي پاسخ متفاوتي به تحريكات زمين خواهد بود. ‎‎تنها توصيه آئين نامه طراحي ساختمانها در برابر زلزله در اين زمينه ‎كاهش ‎پريود ‎سازه به ميزان 20 درصد مي باشد، بديهي است كه با توجه به تعداد قابهاي ميان پر، نوع ميانقاب و نحوه آرايش آنها، اين توصيه براي همه حالتهاي گوناگون درست نمي باشد، بلكه بايد با در نظر گرفتن عملكرد واقعي قابهاي ميان پر در هر حالت ضوابط خاص خود را ارائه نمود. ‎‎در اين مقاله، پس از بررسي ضابطه ارائه شده آئين نامه 2800 در مورد ساختمانهاي با جداگرهاي ميانقابي به ارزيابي ميانقابها در آسيب پذيري و سطح عملكرد قاب خمشي فولادي با شكل پذيري بالا ‎پرداخته شده است. ‎‎با استفاده از تحليل ديناميكي و با مدلسازي ميانقابها براي تحليل، چند سازه با قاب خمشي فولادي با شكل پذيري بالا با ارتفاع هاي متفاوت ( 3 طبقه ، 5 طبقه و 8 طبقه ) در حالتهاي سازه داراي ميانقاب و سازه بدون ميانقاب مورد بررسي و مقايسه قرار گرفته اند. ‎‎نتايج بدست آمده نشان مي دهد كه نمي توان تاثير ميانقابهاي آجري را بر عملكرد قاب خمشي فولادي ناديده گرفت ، بلكه با توجه به نحوه آرايش ميانقابها و سختي قابهاي ميان پر، در هر حالت، با توجه به رفتار متفاوت سازه، بايد نكات خاصي را در هنگام تحليل و طراحي مورد توجه قرار داد. ‎‎