بررسي تأثير خودرهبري بر مديريت دانش (مورد مطالعه: يك سازمان نظامي)

با توجه به اين‌كه سازمان‌هاي نظامي همواره جزو سازمان‌هاي پيشرو در زمينه تحول و كاربردي كردن تحقيقات علمي مي‌باشند. هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير خودرهبري بر مديريت دانش ‌است. اين پژوهش از حيث موضوعي متعلق به حوزه مديريت رفتارسازماني و از نوع تحقيقات پيمايشي مي باشد. جامعه آماري مورد مطالعه تعداد 270 نفر از كاركنان يكي از سازمان‌هاي نظامي كشور است و كه براي گردآوري آن از پرسشنامه هاي استاندارد خودرهبري جفري دي-هاتون، كريستون نيك(2002) و مديريت دانش دنيل پلسيوس ماركز، فرناندو خوزه گريجوس سيمون(2006) و بوكويتز و ويليامز (1999)، استفاده گرديد. پايايي پرسشنامه نيز از طريق ضريب آلفاي كرونباخ مقدار 952/0 محاسبه شد. باتوجه به جدول مورگان حداقل تعداد نمونه جامعه آماريِ درنظرگرفته شده، تعداد 159 نفر تعيين و براين ‌اساس تعداد 242 پرسشنامه توزيع و جمع آوري شد. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون با استفاده از نرم افزارSPSS نشان داد متغيرخودرهبري بر مديريت دانش و همچنين به ترتيب بر ايجاد دانش، تسهيم دانش و بهره‌برداري از دانش در اين سازمان نظامي داراي تأثير معنادار مي باشد و تمامي فرضيات پژوهش مورد تأييد قرار گرفت. نتايج اين مطالعه مي تواند دستاوردهاي مهمي براي برنامه ريزان حوزه مديريت دانش، منابع انساني و رفتار سازماني داشته باشد.