ويژگي هاي سازمان يادگيرنده( بررسي ديدگاه پيتر سنگه )

اداره سازمانها در دنياي پر جنب و جوش و بي اندازه رقابت آميز ، رو به پيچيدگي و دشواري مي گذارد . در اين شرايط راه حل هاي گذشته ديگر پاسخگوي مسئله هاي امروزي نيست . پس «آموختن به قصد حل مسئله» و« يادگيري با هدف توسعه» به دستور كار سازمان ها تبديل شده است ، تا در حال حاضر كه استفاده از قواعد و فرمول هاي از پيش تعيين شده راهگشا نيست ، فرصت هايي براي رفع نيازهاي فوري به كمك يادگيري و رشد وجود داشته باشد . امروزه ديگر سازمانهاي بزرگ و پيچيده اي كه دهه هاي قبل به وجود آمده بودند، كارساز نيستند و حكم دايناسورهايي را دارند كه توان تطبيق خود با محيط را نداشتند و محكوم به فنا شدند. سازمانهاي بزرگ با ساختارهاي سنتي توان و انعطاف لازم جهت همسويي با تغييرات محيط پيراموني بويژه با توجه به مسايل جهاني شدن را ندارند و براي بقاي خود ناچارند يا تغيير ساختار دهند يا خود را به ابزارهايي مجهز كنند تا توان مقابله با تغييرات جهاني را به دست آورند. يكي از مهمترين اين ابزارها، ايجاد سازمان يادگيرنده و نهادينه كردن يادگيري سازماني است. بنابراين، سازمانهايي موفق‎تر هستند كه زودتر، سريع‎تر و بهتر از رقبا يادبگيرند. درست به همين دليل است كه مفهوم سازمان يادگيرنده و يادگيري سازماني در سالهاي اخير مطرح شده و رشد فزاينده‎اي داشته است. سازمانها به جاي رفتارها و حركتهاي سنتي خود كه در بهترين شكل آن در برگيرنده آموزش نيز مي‎بود، تبديل به سازماني شوند كه همواره ياد مي‎گيرند، يعني كوشش خود را در جهت يادگيري به عنوان يك امتياز رقابتي به كار مي‎برند. در مقاله حاضر، ضمن تعريف سازمان يادگيرنده و مشخص ساختن ويژگيهاي اصلي آن، سعي مي‎شود كه عواملي (مانند استراتژي، مديريت، فرهنگ و...) را كه در ايجاد، شكل‎گيري و رشد چنين سازماني موثر است، معرفي كرده و سپس يادگيري سازماني يا به عبارت ديگر، ابعاد و انواع يادگيريهايي كه در سازمان امكان پذير است تشريح مي گردد و به ذكرنمونه هايي از تحقيقات مرتبط در سازمان ها پرداخته مي شود.