تاثير اقدامات مديريت منابع انساني بر اشتياق شغلي كاركنان با تاكيد بر نقش ميانجي سرمايه روانشناختي مثبت در اداره كل راه و شهرسازي استان مركزي

The Effect of Human Resource Management Practices on Employees’ Job Engagement With an Emphasis on The Mediating Role of Positive Psychological Capital in The Headquarters of Roads and Urban Development Markazi Province

در جهان رقابتي امروزي، يكي از ابزارهاي مهم براي ايجاد تحول و بقاي سازمان و دستبابي به اهداف مورد نظر، عنصر انسان و توجه به قابليت ها و ظرفيت هاي مثبت كاركنان است. هدف از اين پژوهش بررسي تاثير اقدامات مديريت منابع انساني بر اشتياق شغلي كاركنان با تاكيد بر نقش ميانجي سرمايه روانشناختي مثبت مي باشد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، كاربردي و از لحاظ ماهيت و روش در زمزه تحقيقات علّي است. جامعه آماري، كاركنان اداره كل راه و شهرسازي استان مركزي مي باشد. به منظور برآورد حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده شده است كه حجم نمونه برابر با 150 نفر محاسبه گرديد. در اين پژوهش از روش نمونه گيري تصادفي ساده استفاده شده است. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه است. نتايج در خصوص فرضيه اول نشان داد اقدامات مديريت منابع انساني تاثير مثبت (66/0) بر اشتياق شغلي كاركنان دارد. نتايج در خصوص فرضيه دوم نشان داد اقدامات مديريت منابع انساني تاثير مثبت (81/0) بر سرمايه روانشناختي مثبت دارد. نتايج در خصوص فرضيه سوم نشان داد سرمايه روانشناختي مثبت تاثير مثبت (39/0) بر اشتياق شغلي كاركنان دارد. نتايج در خصوص فرضيه چهارم نشان داد اقدامات مديريت منابع انساني از طريق متغير ميانجي سرمايه روانشناختي مثبت بر اشتياق شغلي كاركنان تاثير مثبت (97/0) دارد. با توجه به تاثير مثبت اقدامات مديريت منابع انساني بر اشتياق شغلي كاركنان از طريق متغير ميانجي سرمايه روانشناختي مثبت، مديران سازمان مي توانند با افزايش مهارت، انگيزه، فرصت هاي شغلي و شرايط كاري مطلوب از طريق اقدامات مديريت منابع انساني و تقويت مولفه هاي سرمايه روانشناختي مثبت، سطح اشتياق شغلي كاركنان را افزايش دهند.

Background: In today s competitive world, one of the important tools for the development and survival of the organization and the achievement of goals, is the human element and attention to the capabilities and positive capacities of employees. Purpose: The purpose of this research is to examine the effect of human resource management practices on employees’ job engagement with an emphasis on the mediating role of positive psychological capital in the headquarters of roads and urban development markazi province. Methodology: The present research in terms of goal is an applied type and in terms of the nature and method is causal. The statistical population was employees in the headquarters of roads and urban development markazi province. In order to estimate the sample size of Cochran formula has been used that the sample size of 150 was calculated. In this research, simple random sampling method is used. The data collection tool is a questionnaire. Findings: The results of the first hypothesis showed that HRM practices have a positive effect (0/66) on job engagement. The results of the second hypothesis showed that HRM practices have a positive effect (0/81) on positive psychological capital. The results of the third hypothesis show that positive psychological capital has a positive effect (0/39) on job engagement. The results of the fourth hypothesis showed that HRM practices have a positive effect (0/97) on job engagement through the mediating variable of positive psychological capital. Conclusion: Regarding the positive effect of HRM practices on Employees’ Job Engagement through the mediating variable of positive psychological capital, Managers can increase the level of Employees’ Job Engagement by increasing their skills, motivation, job opportunities and desirable working conditions through HRM practices and strengthening the components of positive psychological capital