نقش آموزش هاي سازمان در توانمندسازي كاركنان

امروزه توانمندسازي به عنوان يكي از ابزارهاي مفيد ارتقاي كيفي كاركنان و افزايش اثربخشي سازماني تلقي مي گردد. به منظور كسب موفقيت در محيط در حال تغيير كسب و كار امروزي، سازمانها به دانش، نظرات و خلاقيت كاركنان نيازمندند. توانمندسازي ازطريق آموزش به عنوان يك برنامه سازماني، كاركنان را قادر مي سازد تا با ارتقاء سطح فكري و شغلي خود، ضمن بكارگيري موثر دانش و مهارت در راستاي اهداف و استراتژيهاي سازمان، بهره وري و اثر بخشي را افزايش دهند. بررسي ميزان تحقق شاخص هاي توانمند سازي كاركنان از طريق آموزشهاي سازماني، يكي از مهمترين برنامه هاي سازماني است كه اجراي صحيح آن اطلاعات بسيار مفيدي را درباره چگونگي طرح ريزي و اجراي برنامه هاي آموزشي در اختيار قرار مي دهد كه مبناي موثري جهت ارزيابي عملكرد واحدهاي آموزشي سازمانها پايه ريزي مي كند. برنامه ريزي آموزشي با هدف توانمندسازي كاركنان، سازمان را از وجود نيروهاي مسئوليت پذير، سازگار، رقابت كننده، يادگيرنده و خلاق بهره مند مي سازد. در اين مقاله آموزش سازماني را مي توان به عنوان راهكاري در جهت توانمندسازي كاركنان در نظر گرفت و اذعان مي دارد كه مديران از طريق برنامه ريزي، اجرا و ارزشيابي انواع آموزش هاي سازماني مي توانند سازمان را به سوي توسعه و تغيير سوق داده و موجب تحول در ساختارها، روابط بين افراد و كسب مزيت رقابتي در سازمان گردند. اين آموزش ها در بهبود عملكرد، تقويت مهارت هاي شغلي، رضايت شغلي و آمادگي لازم براي انجام وظايف در كاركنان موثر بوده است. به همين جهت تحقيق حاضر با هدف بيان نقش آموزش هاي سازماني در توانمند سازي كاركنان و به روش مروري – تحليلي انجام شد. يافته هاي مطالعه حاكي از وجود تاثير آموزش هاي سازماني بر ابعاد توانمند سازي منابع انساني مي باشد.