سنجش ميزان ارتباط هويت محله‌اي و مشاركت هاي مردمي در محله درب امامزاده شهركرد

از گذشته‌هاي دور محلات مسكوني در شهرها به عنوان عامل حيات شهري داراي نقش اساسي در زندگي ساكنان و مكان‌هايي براي گرد آمدن افراد و مشاركت آن‌ها با ويژگي‌هاي مختلف و مشترك بوده‌اند و به دنبال تجمع بيشتر افراد با ويژگي‌هاي مشترك درمحدوده، آن بخش از شهر داراي هويت خاص و شناخته شده‌اي مي‌شد كه سبب تمايز آن از ديگر بافت‌هاي اطراف مي‌گرديد. به همين جهت پژوهش حاضر به ميزان ارتباط هويت و مشاركت مردمي در محله درب امامزاده شهركرد پرداخته است. اين پژوهش از نوع توصيفي – تحليلي و به دو صورت اسنادي و پيمايشي انجام گرفته است. به اين منظور ابتدا با بكارگيري روش توصيفي و مطالعه اسنادي، چهارچوب نظري تدوين و از مطالعات ادبيات موضوعي شاخص‌ها استخراج گرديد. در مرحله دوم پرسش نامه‌اي مبني بر طيف ليكرت طراحي گرديد و پرسش نامه‌ها در محدوده محله مذكور تكميل گرديد. سپس ضريب آلفاي كرونباخ براي دو دسته از پرسش نامه ‌ها تكميل گرديد كه اين ضريب برابر 703/ . بود. به منظور ارتباط بين دو متغير مي‌توان با روش استباطي به تجزيه وتحليل داده‌ها پرداخت و چون هردو متغير از نوع متغيركيفي ترتيبي (رتبه اي ) مي‌باشند مي‌توان از ضريب گاما براي پي بردن به ارتباط بين دو متغير استفاده كرد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه عناصر شاخص محله‌اي بر روي شاخص شركت در مراسم و برنامه‌هاي جمعي داراي بيشترين تاثير مي‌باشد و رابطه معناداري بين دو شاخص ميزان مشاركت در محله و ميزان تعلق وجود دارد. بدين معني كه احساس تعلق و حساسيت به محله در بين ساكنين اين محله بسيار پررنگ و قوي است، كه اين خود باعث ارتباط سريع و آسانتر افراد محله براي انجام امور مشاركتي در محله مي‌باشد. بنابراين براي افزايش مشاركت در محله درب امامزاده شهركرد نياز به هويت بخشي و ساختار مدون براي محدوده مشاركت محله مي‌باشد.