تاثير سرمايه ديني اسلام بر كاهش فقر

The influence of Islamic religeous capital on resolving poverty

فقر همواره به عنوان يك معضل اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و سياسي در طول تاريخ، مورد توجه بشر بوده است. دين مبين اسلام نيز فقر و تنگدستي را از بزرگترين مصيبت هاي بشر مي داند و به تعبيري آن را قرين كفر معرفي مي كند. مطالعه حاضر كه به روش توصيفي-تحليلي انجام شده، اين سوال را مطرح مي كند كه سرمايه ديني اسلام چگونه مي تواند منجر به رفع فقر اقتصادي شود؟ بدين منظور، مقاله پيش رو پس از بررسي مباني نظري، شامل مفهوم فقر، علل فقر، فقر از ديدگاه اسلام و تعريف سرمايه ديني و تقسيم آن به سرمايه ديني فردي و سرمايه ديني اجتماعي، به بررسي نحوه ي تاثيرگذاري سرمايه ديني اسلام بر رفع فقر مي پردازد. نتايج بررسي اين مطالعه حاكي از آن است كه سرمايه هاي دينيِ فردي و اجتماعيِ برخواسته از اسلام، كه بواسطه ي دستورالعمل هايي چون احكام خمسه، احكام فقهي اسلام و قواعد فقهي اسلام، ايجاد شده اند؛ با ايجاد نگرش هاي مذهبي در فرد و جامعه، موجب افزايش روحيه نوع دوستي، افزايش شعاع اعتماد، كاهش نااطميناني، كاهش هزينه مبادله، افزايش شفافيت بازارها، اصلاح مصرف فرد و جامعه، اصلاح ساختار عرضه و تقاضاي بازارهاي مالي، بهبود امنيت اجتماعي و اقتصادي، افزايش توليد و ... مي شود و از اين طريق، بر رفع فقر موثر مي باشند. علاوه بر اين، دولت اسلامي نيز وظيفه دارد با امكانات و منابعي كه در اختيار دارد، در جهت تامين اجتماعي جامعه مسلمان و رفع فقر از طريق؛ كمك-هاي مستقيم، ارائه ي خدمات و بيمه هاي اجتماعي، تنظيم قوانين كار، جلوگيري از احتكار و انحصار و... اقدام نمايد.