مدل ساختاري رابطۀ بين كمال گرايي و افسردگي با در نظر گرفتن نقش واسطه اي ذهن آگاهي

Structural Model of the Relationship between Perfectionism and Depression with Regard to the Mediating Role of Mindfulness

پژوهش هاي مختلفي رابطۀ بين افسردگي و متغيرهاي متفاوتي را مورد مطالعه قرار داده اند. هدف پژوهش حاضر، پيش-بيني تغييرات افسردگي بر اساس كمال گرايي با عنايت به نقش واسطه اي ذهن آگاهي بوده است. اين پژوهش پيرو طرحي از مطالعات همبستگي بود. نمونۀ تحقيق، 220 نفر از دانشجويان كارشناسي و دكتري حرفه اي دانشگاه شاهد را در بر داشت كه در نيم سال نخست سال تحصيلي 97-1396 مشغول به تحصيل بودند. جهت سنجش متغيرهاي پژوهش، از مقياس اضطراب، افسردگي و استرس (DASS-21)، پرسشنامۀ كمال گرايي چندبعدي فراست (FMPS) و پرسشنامۀ پنج وجهي ذهن آگاهي (FFMQ) استفاده شد. داده هاي حاصل، با بهره گيري از نرم افزار هاي SPSS-23 و AMOS-18 مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها بيانگر وجود رابطۀ مثبت و معنادار بين كمال گرايي و افسردگي، و هم چنين رابطۀ منفي و معنادار بين كمال گرايي و ذهن آگاهي، بوده است. بين ذهن آگاهي و افسردگي نيز رابطۀ منفي و معنادار به دست آمد. يافته هاي برآمده از معادلات ساختاري، نقش واسطه اي متغير ذهن آگاهي را در رابطۀ بين كمال گرايي و افسردگي تأييد نمود. بنا به يافته هاي پژوهش حاضر، نقش واسطه اي متغير ذهن آگاهي در تأثير كمال گرايي بر افسردگي تأييد گرديد. چنين يافته اي مي تواند در ملاحظات درماني معطوف به افسردگي مدنظر قرار گيرد.