مدل هاي توسعه ي يادگيري برخط در نظام هاي آموزشي هوشمند

گسترش فناوري اطلاعات در سال هاي پاياني قرن بيستم و ورود آن به برنامه هاي آموزشي كشورها لزوم به كارگيري اين پديده را در قرآيندهاي ياددهي- يادگيري افزايش داده است. در واقع، در جهاني كه روز به روز مجهز به فناوري اطلاعات و ارتباطات مي شود، شيوه هاي سنتي ياددهي- يادگيري چندان كارساز نخواهد بود. فناوري اطلاعات از طريق توسعه ي سيستم هاي يادگيري برهط، حصاري را كه در نتيجه ي كمبود منابع در آموزش و پرورش وجود داشته، شكسته است. از اين رو، مأموريت نظام نوين آموزشي، تربيت نيروي انساني فرهيخته براي زيستن در جامعه ي آينده است كه بايد با رويكردي آينده نگر بتواند منابع مورد نياز فرداي انسان آينده را تشخيص داده، كشف نموده و به آزمون بگذارد. بر اين اساس، مقاله حاضر كه به شيوه ي توصيفي- تحليلي با استناد به مطالعات كتابخانه اي نگاشته شده است، درصدد تبيين مدل هاي توسعه اي سيستم هاي يادگيري برخط در نظام هاي آموزشي هوشمند مي باشد. بدين منظور ابتدا به تعريف يادگيري برخط و نسل هاي يادگيري برخط پرداخته شده، در ادامه مهارت هاي مورد نياز در محيط يادگيري برخط و نهايتاً مدل هاي توسعه ي يادگيري برخط به بحث گذارده شده است.