بهبود كيفيت آموزش با شناخت معلم از موقعيت هاي واقعي

يكي از زير بنايي ترين نهادهاي بشري آموزش و پرورش است. بهبود كيفيت آموزش از طريق تربيت دانش آموزاني كارآمد و خلاق مي تواند موجب اعتلاي كشور گردد. اين تربيت مي تواند از طريق يادگيري عميق در جهت رسيدن به اهداف آموزشي دنبال گردد. آشنايي با رويكردها و روش ها در يادگيري براي بهبود كيفيت آموزش بسيار مهم است. يكي از اين رويكردها يادگيري دانش آموز با استفاده از تجربيات خودش مي باشد. اين تجربيات داراي دانش ضمني هستند. در اين شيوه ي يادگيري، معلم بايد كمك كندتا دانش ضمني برخاسته از تجربه ي دانش آموز به دانش آشكار تبديل گردد و بتواند دانش آموز را به موقعيت جديد علمي منتقل كند. در اين روش معلم بايد چند فعاليت يادگيري را در قالب يك واحد يادگيري براي آموزش يك مفهوم طراحي، توليد و اجرا كند. در اين مقاله تاثيرات شناخت معلم ازموقعيت هاي واقعي درطراحي يك واحد يادگيري مورد بررسي قرار گرفته است. منظور از موقعيت هاي واقعي ،فضاي فيزيكي مدرسه ،تعاملات عاطفي رسمي و غير رسمي بين كادر مدرسه و دانش آموزان، دانش آموزان با يكديگر، والدين با دانش آموزان و چگونگي فرآيند آموزش در مدرسه مي باشد. در اين مقاله دوكلاس 30 نفره در درس رياضي به عنوان نمونه ي آماري انتخاب گرديد و واحد يادگيري مربوط به مفهوم حل معادلات درجه اول طراحي، توليد و در كلاس اجرا شدو در نهايت يادگيري دانش آموزان با آزمون هاي استاندارد مورد سنجش قرار گرفت. موانع و مشكلات شناسايي و ابعاد آنها با مطالعه موقعيتهاي واقعي مورد بررسي قرار گرفتند. مطالعه با كمك تكنيك خلاق شش كلاه انجام شد و سپس با كمك بررسي هاي انجام شده ، واحد يادگيري اصلاح و در كلاس دوم اجرا گرديد. با توجه به ارزيابي ها، نتيجه گرفته شد كه اگر معلم درك و اطلاعات درستي از موقعيت هاي واقعي داشته باشد مي تواند جهت گيري مناسبي براي حل مشكلات و طراحي يك واحد يادگيري در جهت رسيدن به هدف افزايش يادگيري و بالا بردن كيفيت آموزش داشته باشد.