تحليل برنامه آموزش مهارت‌هاي اجتماعي براي ارتقاي توانايي كودكان داراي اُتيسم

اوتيسم اختلال فراگير رشد است كه با اختلال در ارتباط، مهارت‌هاي اجتماعي ضعيف، تمايل به تنهايي، تأكيد بر يكنواختي محيط و رفتارهاي كليشه‌اي مشخص مي‌شود. مهارت‌هاي اجتماعي نقش بسيار مهمي در زندگي و موفقيت افراد دارد. مهارت‌هاي اجتماعي شامل رفتارهايي است كه به فرد در تعامل موثر با ديگران و اجتناب از پاسخ‌هاي نامطلوب، كمك مي‌كند. يكي از ضعف‌هاي اساسي كودكان داراي اُتيسم ناتواني در برقراري ارتباط و به صورت كلي ضعف در مهارت‌هاي اجتماعي مي‌باشد. كودكان با اختلال اتيسم مشكل قابل توجهي در پاسخ به حالت‌هاي عادي تجربه‌ي اجتماعي و تعامل اجتماعي دارند؛ به همين دليل اين كودكان به حمايت و آموزش در زمينه مهارت‌هاي اجتماعي نياز دارند تا بتوانند مهارت‌هاي لازم را كسب كنند. در واقع، با آموزش مناسب و مداخله‌هاي اجتماعي و ارتباطي به اين كودكان، مي‌توان برخي از مهارت‌هاي كاربردي و مناسب را در آنان رشد داد. بنابراين در پژوهش حاضر اثرات پنج تمرين در راستاي ارتقاي مهارت‌هاي اجتماعي كودكان اُتيسم بر روي پنج كودك داراي اختلال اُتيسم در مركز مشاوره ژيناسو شهرستان سنندج مورد بررسي قرار گرفت. تمرين‌ها از كتاب آموزش مهارت‌هاي اجتماعي به كودكان لوريس شاپيرو انتخاب شدند. تمرين اول برقراري تماس چشمي، تمرين دوم خواندن حالات چهره، تمرين سوم تفسير حالات بدني، تمرين چهارم آشنايي با احساس‌هاي گوناگون و تمرين پنجم پيوستن به گروه مي‌باشد. نتايج نشان داد كه در تمامي تمرين‌ها انگيزه و برقراري ارتباط و توجه كردن به هيجانات و حضور ديگران در كودكان اُتيسم افزايش يافته است. همچنين نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه آموزش تمرين‌ها مي‌تواند توانايي مهارت‌هاي اجتماعي و ارتباطي را در كودكان با اختلال اُتيسم ارتقاء دهد.