مديريت دانش و سرمايه هاي فكري در سازمان

پژوهش توصيفي-تحليلي حاضر با مرور ادبيات و مباني نظري و با هدف بررسي مديريت دانش و سرمايه هاي فكري در سازمان، صورت پذيرفت. در عصر حاضر، يكي از مهم ترين و با ارزش ترين سرمايه هاي هر سازماني، دانش آن سازمان است. مديريت دانش، فرايند ايجاد ارزش براي سرمايه نامحسوس يك سازمان است. مديريت دانش ايجاد فرايندهاي لازم براي شناسايي و جذب داده اطلاعات و دانش‏هاي موردنياز سازمان از محيط دروني و بيروني و انتقال آن‌ به تصميم‏هاي سازماني است. امروزه توجه به سرمايه‌هاي فكري در سازمان‌ها از اهميت ويژه‌اي برخوردار است و اكنون سازمان‌ها به سرمايه‌هاي فكري به‌عنوان مزيت رقابتي توجه مي‌كنند. سرمايه فكري مجموعه‌اي از دانش، اطلاعات، دارايي‌هاي فكري، تجربه، رقابت و يادگيري سازماني است كه مي‌تواند براي ايجاد ثروت به كار گرفته شود. درواقع سرمايه فكري مجموع تمام دارايي‌هاي دانشي سازمان در نظر گرفته مي‌شود كه سازمان ها براي دستيابي به مزيت رقابتي از آن‌ استفاده مي-كنند. در اين پژوهش، سرمايه فكري از نگاه مديريتي، شامل مجموع سرمايه انساني و ساختاري نظير دانش، تجربه كاربردي، فن‌آوري سازماني، روابط و مهارت‌هاي تخصصي است كه با خلق مزيت رقابتي، حيات سازمان در جامعه را به ارمغان مي‌آورد. نتايج تحليلي پژوهش نشان مي دهد انواع سازمان‌هاي به‌منظور بقا و توسعه و انطباق با تغييرات محيط رقابتي پيرامون، نيازمند اجراي اثربخش استراتژي مديريت دانش هستند. همچنين سازمان‌ها براي حداكثر كردن منابع خود و رسيدن به اهداف و استراتژي‌هاي سازمان بايد بتوانند دارايي‌هاي نامشهود خود را شناسايي و مديريت كنند تا اهداف و ماموريت سازمان ها به صورت كارا و اثر بخش محقق گردد.