بررسي تطبيقي روش هاي شناسايي و مديريت استعداد دانش آموزان تيزهوش در نظام آموزشي ايران، انگلستان و فنلاند

مديريت استعداد از يك مجموعه ذهني به يك فعاليت سازمان يافته مداوم با يك رويكرد استراتژيك محور كه به نتايج سازماني مي انجامد، توسعه يافته و به عنوان يك فعاليت كليدي مديريت و عامل اساسي در موفقيت سازماني شناخته شده و به سازمان امكان مي دهد كه به مزيت رقابتي دست يافته و ارزش استعداد را نيز برجسته تر نمايد. براين اساس، هدف اين پژوهش شناسايي و بررسي روش هاي شناسايي و مديريت استعداد دانش آموزان تيزهوش به-عنوان عنصري سازنده در توسعه كشور، در نظام آموزشي كشورهاي ايران و انگلستان و فنلاند است. روش: روش تحقيق تطبيقي- توصيفي مطابق با الگوي بردي مي باشد. اطلاعات مورد نياز از طريق اسناد و مدارك كتابخانه اي و گزارش هاي تحقيقي و جستجو در شبكه جهاني اينترنت گردآوري شده است. يافته‌ها: مقايسه و بررسي سه كشور نشان داد كه هر سه اهداف يكساني دارند، انگلستان و فنلاند جهت شناسايي دانش آموزان تيزهوش از روش هاي تركيبي مانند آزمون هوش فردي، برگه هاي تشخيصي، بررسي سوابق تحصيلي و ساير روش ها و ايران از آزمون علمي متمركز و سراسري جهت شناسايي استفاده مي نمايند، در كشورهاي انگلستان و فنلاند با آموزش هاي ويژه به معلمين، ارتباط با مراكز دانشگاهي، خودآموزي و آموزش موازي و... در زمينه مديريت استعداد اقداماتي صورت گرفته است. در كشور ايران با اجرايي شدن طرح شهاب در مدارس دوره ابتدايي فرآيند مديريت استعداد در حال اجرا مي باشد. نتيجه‌گيري: بررسي يافته ها نشان داد كه ايران جهت شناسايي فقط از روش آزمون علمي متمركز استفاده كرده و در زمينه مديريت استعداد نيز هنوز در آغاز راه مي باشد كه پيشنهاد مي شود مسئولان آموزش و پرورش اقدامات لازم در جهت بهبود وضع مديريت استعداد را در برنامه هاي خود قرار داده و از اين رو استفاده از تجارب كشورهاي پيش رو در امر آموزش چون انگلستان و فنلاند، مي تواند در اين راستا تأثيرگذار باشد.