انقلاب نظام آموزشي با نگاه به اولويت هاي تحول

آموزش و پرورش بعنوان مهمترين نهاد آموزشي و فرهنگي و زيربناي فعاليت هاي توسعه اي در كشور ها است كه بي شك اگر جايگاه اين نهاد عظيم مورد بي مهري حاكمان سرزمين ها قرار گيرد در آينده اي نه چندان دور تاثيرات منفي و مخرب آن در تمامي فعاليت ها نمايان مي شود. چندي است كه متخصصان و صاحبنظران حوزه تعليم و تربيت در ايران همگام با جامعه نداي تحول در آموزش و پرورش را سر مي دهند چرا كه تغيير و به روز شدن سيستم آموزشي تبديل به يك خواست عمومي شده است و همگان بر اين امر واقفند كه مسير توسعه و بالندگي جامعه از آموزش و پرورش ميگذرد كه اين امر موجب شد تا صاحبان انديشه و اهالي فن گرد هم آمده و سند تحول بنيادين آموزش و پرورش را نگارش كنند. تحولي تدريجي اما انقلاب گونه در نظام آموزشي كه تمامي ابعاد سيستم را در بر ميگيرد. در برنامه ريزي براي تحولي عظيم، تغييرات اولويت بندي ميشوند كه كارشناسان در بررسي اين موضوع به اولويت هاي مهمي همانند تغيير نگاه به آموزش و پرورش، تمركز زدايي و امثال اين موضوع اشاره دارند. در اين مقاله سعي شده است تا با بررسي نظرات كارشناسان و اهالي فن در حوزه آموزش و پرورش نقدها و راهكارهايي مبتني بر اسناد فرادستي ارائه دهيم اميد مي رود تا با تغيير نگرش بتوان تحولي عميق در دو بعد آموزشي و پرورشي ايجاد نمود تا نظام آموزشي كارامد تر و بهتري داشته باشيم.