بررسي مقايسه اي خودكارآمدي دانشجويان ممتاز و عادي دانشگاه فني و حرفه اي خرم آباد

در سال هاي اخير متخصصان تعليم و تربيت و روانشناسي تربيتي به اين باور رسيده اند كه انتظارات و باورهاي فراگيران پيرامون توانايي هايشان نقشي كليدي و اساسي در موفقيت تحصيلي آنان دارد. از اين لحاظ مفهوم خودكارآمدي كه دلالت بر همين انتظارات و باورها دارد مورد توجه ويژه محققان و پژوهش-گران قرار‌گرفته‌است. از اين رو پژوهش حاضر با هدف اساسي بررسي مقايسه اي خودكارآمدي(تحصيلي، اجتماعي و هيجاني) در دانشجويان ممتاز و عادي دانشگاه فني و حرفه اي خرم آباد در سال تحصيلي 96-1395 انجام شده است. روش پژوهش علي– مقايسه اي بود. جامعه آماري پژوهش را كليه دانشجويان رشته-هاي فني دانشگاه فني و حرفه اي خرم آباد تشكيل دادند كه تعداد كل آن ها ۲۷۰۰ بود. با استفاده از فرمول كوكران تعداد ۲۰۱ نفر به روش نمونه‌گيري طبقه اي نسبي به عنوان نمونه انتخاب شدند. در اين پژوهش از پرسشنامه هاي «خودكارآمدي تحصيلي اون و فرامن (۱۹۸۸)»، «خودكارآمدي اجتماعي كنلي (۱۹۸۹)» و «خودكارآمدي هيجاني بورلي و همكاران (۲۰۰۸)» استفاده شد. داده هاي آماري بدست آمده بوسيله نرم افزار آماري SPSS و با استفاده از آزمون T مستقل مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بين دانشجويان ممتاز و عادي از نظر خودكارآمدي تحصيلي، خودكارآمدي اجتماعي و خودكارآمدي هيجاني تفاوت معنادار وجود دارد. يافته ها حاكي از آن بود كه وضعيت دانشجويان ممتاز از نظر خودكارآمدي تحصيلي، اجتماعي و هيجاني بطور معناداري بهتر از دانشجويان عادي است.