بررسي كاهش انگيزه فرهنگ وقف در بين شهروندان (مطالعه موردي همدان)

وقف نمود عيني انديشه بلند خيرخواهي در جامعه و نمونه آشكار از تعاون، همكاري و كمك به يكديگر است كه درجريان آن نيكوكاران به قصد قربت و تحصيل رضاي الهي موجبات آسايش، رفاه، ترقي و بهره مندي دائمي(مادي و معنوي) همنوعان خويش را با اختصاص هميشگي ملك و مال خود از طريق ايجاد موسسات خيريه فراهم مي آورند. در اين پژوهش سعي شده است تا كاهش انگيزه وقف در رابطه با شهروندان مورد بررسي قرار دهد. روش پژوهش،كيفي ميباشد و با استفاده از نظريه زمينه اي انجام گرفته است. در نظريه زمينه اي عمدتا از تكنيك مصاحبه استفاده ميشود. براي درك بيشتر از موضوع به روش اكتشافي و از ابزار مصاحبه صورت گرفته است ؛ بنابراين تحقيق حاضر از طريق مصاحبه حضوري با 15 نفر صورت گرفته است. اين پژوهش علاوه بر اينكه به ارزيابي پاسخ هاي مصاحبه شوندگان ميپردازد همچنين به ارائه موانعي كه در شكل گيري فرهنگ وقف موثر بوده اند خواهد پرداخت. يافته هاي پژوهش نشان ميدهد علل متعددي در عدم شكل گيري فرهنگ وقف موثر بوده اند از جمله ؛ تغير نام موقوفات ، ضعف در سيستم اطلاع رساني ، دخالت دولت و محدويت قانوني وقف ، از بين رفتن اصل موقوفات به خاطر دست‌اندازي سوداگران و موادردي ديگري كه از آسيب هايي بوده كه بر پيكره وقف در جامعه وارد ساخته است. جامعه مورد مطالعه در اين طرح شهروندان همداني ميباشد. در پايان اين پژوهش بيانگر اين موضوع ميباشد كه وقف و امور خيريه ميتواند جامعه را درابعاد مختلف اصلاح كند و در شاخص هايي مانند كمك رساني و مشاركت اجتماعي و ايجاد انگيزه وقف ميتواند در بعد توسعه اجتماعي مورد اهميت واقع گردد.