رابطه استرس و پذيرش طرد مادران با پرخاشگري كودكان داراي اختلال يادگيري شهرستان بروجرد

ازآنجاكه در زمان كودكي تعامل فرزند با مادر بيشتر از پدر است بنابراين مي‌توان انتظار داشت كه استرس و پذيرش/طرد مادر با پرخاشگري در كودكان داراي اختلال يادگيري تأثيرگذار باشد لذا اين پژوهش باهدف بررسي رابطه استرس و پذيرش طرد مادران با پرخاشگري كودكان داراي اختلال يادگيري بروجرد انجام شد. روش پژوهش از نوع توصيفي-همبستگي بود و جامعه آن شامل كليه مادران داراي فرزند دختر مبتلابه اختلال يادگيري، نمونه موردمطالعه اين پژوهش نيز به دليل كمي تعداد جامعه 68 نفر بود. ابزار گردآوري داده‌هاي پژوهش شامل سه پرسشنامه پرخاشگري (كريمي، 1391)، پرسشنامه استرس ادراك‌شده (كوهن و همكاران، 1983) و پرسشنامه طرد/ پذيرش (روهنر، 2005) بود و تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگي اسپيرمن انجام شد. نتايج يافته‌هاي پژوهش حاكي از رابطه معني‌داري منفي ميان استرس ادراك‌شده منفي مادران بافكر پرخاشگري، و پرخاشگري كودكان مبتلابه ناتواني يادگيري وجود داشت. بين استرس ادراك‌شده مثبت مادران با رفتار پرخاشگري فكر پرخاشگري، احساس پرخاشگري و پرخاشگري كودكان مبتلابه ناتواني يادگيري رابطه منفي و معني‌دار وجود دارد. درنهايت بين سردي/ كمبود محبت، خشونت / پرخاشگري، بي‌تفاوتي/ غفلت، عدم تمايز/طرد و پذيرش و طرد با پرخاشگري كودكان مبتلابه ناتواني يادگيري رابطه مثبت و معني‌دار وجود دارد؛ بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه استرس مثبت و كاهش استرس منفي و پذيرش/ طرد مادران با كاهش پرخاشگري كودكان رابطه دارد.