اثر بخشي مداخله مبتني بر خانواده بر تعاملات اجتماعي كودكان مبتلا به اختلال اتيسم با عملكرد بالا

هدف از پژوهش حاضر، تعيين اثر بخشي مداخله مبتني بر خانواده بر تعاملات اجتماعي كودكان مبتلا به اختلال اتيسم با عملكرد بالا بود. .طرح پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش، شامل كليه والدين پسران مبتلا به اختلال اتيسم شهر تهران در سال 1396بودند كه تعداد 16 والد كودكان مبتلا به اختلال اتيسم با عملكرد بالا با روش نمونه گيري در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و در دو گروه آزمايش(6نفر) و كنترل(6نفر) به شيوه تصادفي گمارش شدند. در ابتدا هر دو گروه با استفاده نيمرخ اجتماعي بليني مورد ارزيابي قرار گرفتند ، سپس آزمودني هاي گروه آزمايش به مدت 10 جلسه ي 45 دقيقه اي برنامه مداخله مبتني بر خانواده را دريافت كردند. در حالي كه گروه كنترل چنين آموزشي را دريافت نكردند. در پايان مجددا هر دو گروه مورد ارزيابي قرار گرفتند. در اين پژوهش يافته ها با استفاده تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه مداخله مبتني بر خانواده موجب بهبود تعاملات اجتماعي گروه آزمايش شد. با استفاده از اين نتايج مي توان از مداخله مبتني بر خانواده در جهت كاهش نقايص اجتماعي كودكان مبتلا به اختلال اتيسم با عملكرد استفاده كرد.