بررسي تحليلي تاثير موسيقي درماني براي كودكان بيش‌فعال

اختلال نقص توجه و بيش‌فعالي، الگويي از مشكلات است كه معمولا در كودكي ايجاد مي‌شوند. بچه‌هاي داراي اختلال كم‌توجهي بيش‌فعالي به هر چيزي توجه مي‌كنند. آن ها بيشتر نسبت به محرك‌هاي شنيداري حساس هستند و كمتر قادر هستند تا توجه خود را به چيز ديگري معطوف كنند. موسيقي درماني مي‌تواند تمركز و مهارت‌هاي اجتماعي را در كودكان بيش‌فعال بهبود بخشد و كمك موثري به آنها كند. لذا اين تحقيق با هدف بررسي تحليلي تاثير موسيقي درماني براي كودكان بيش‌فعال انجام مي‌شود. اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از نظر روش و ماهيت مروري و توصيفي- تحليلي است. داده‌هاي به‌دست آمده، به‌روش كتابخانه‌اي و از طريق مصاحبه با كارشناسان گردآوري شده است. لذا در گام اول با استفاده از مطالعات كتابخانه‌اي به بيان كليات تحقيق پرداخته شده. در گام دوم بعد از بررسي مقالات داخلي و خارجي متعدد و مشورت با اساتيد و كارشناسان مربوطه، تاثير موسيقي درماني براي كودكان بيش‌فعال بررسي شده است. نهايتا در گام سوم بعد از تجزيه و تحليل داده‌هاي به‌دست آمده راهكارهاي درماني به‌منظور افزايش توجه كودكان بيش‌فعال ارائه شده و نهايتا در گام چهارم نتيجه‌گيري نهايي صورت گرفته است. در نتيجه اين تحقيق، موسيقي درماني يكي از اصلي‌ترين درمان‌هاي خانگي طبيعي براي از بين بردن علائم بيش‌فعالي در كودكان كم سن و سال است. همچنين موسيقي درماني براي كودكان بيش‌فعال موجب: ايجاد شادي و نشاط در كودكان، ايجاد محيط لذت بخش درماني، تقويت حيطه‌هاي شناختي و تعميم‌دهي آموخته‌هاي قبلي در شرايط جديد، تقويت مهارت‌هاي حسي- حركتي، تقويت حافظه ديداري و شنيداري، بهبود مهارت‌هاي ادراك شنيداري و بينايي، افزايش مهارت‌هاي كلامي، افزايش توجه و تمركز، تقويت و افزايش مهارت‌هاي ارتباطي و تعاملات اجتماعي و بر قراري ارتباط چشمي، كاهش خواب و خيال، كاهش احساسات نامناسب و كاهش اضطراب و رفتارهاي پرخاشگرانه مي‌شود.