بررسي اثرات جابجايي سنگين عرشه سكوهاي پارس جنوبي بر روي بستر عادي و ارائه طرح تقويت بستر

پيمانكاران پروژه هاي ساخت سكوهاي دريايي عموماً داراي زيرساخت هاي منحصر بفردي براي اجراي اين پروژه ها مي باشند. يكي از اين زير ساخت ها، داشتن دال بتني تقويت شده با شمع جهت تحمل بار سنگين سكوها در زمان ساخت و همچنين كشيدن آن به سمت اسكله و حمل بر روي بارج مي باشد. با توجه به اولويت پيدا نمودن اتمام پروژه هاي ميادين نفت و گاز مشترك از طرف دولت، پروژه فاز 14 پارس جنوبي نيز در اولويت شركت نفت و گاز پارس قرار گرفت و زودتر از پروژه ميدان نفتي رشادت به اتمام رسيد. سكوي P4 رشادت، در مسير عبور سكوهاي فاز 14 قرار گرفت و عملاً امكان حمل سكوها به اسكله از روش مرسوم كشيدن ميسر نشد. لذا در اين پروژه، مقرر گرديد سكوها بر روي بوژي و از روي بستر خاكي به سمت اسكله حركت نمايند كه با توجه به وضعيت نامناسب لايه هاي زيرين خاك محل به لحاظ مقاومت، مقرر گرديد مطالعات زير ساخت و تقويت انجام شود. پس از انجام مطالعات ژئوتكنيك، طرح تقويت بستر ارائه گرديد و نهايتاً با تست بستر تقويت شده و تاييد كفايت باربري بستر، امكان جابجا نمودن سكو بوسيله بوژي مهيا گرديد.