بررسي طول نشيمن لرزه اي در پل هاي با تكيه گاه الاستومري

رفتار ديناميكي و لرزه اي پل ها چه به لحاظ ايمني و پايداري پل در هنگام زلزله و چه جنبه ي ايمني و آسايش پل در زمان حركت خودروها از اهميت بسيار برخوردار است. رفتار ديناميكي و پاسخ لرزه اي پل ها متأثر از عوامل و پارامترهاي متعددي اند. يكي از اين پارامترهاي مهم، واسطه هاي تكيه-گاهي مي باشند. در سال هاي اخير شاهد استفاده از قطعات الاستومري نظير نئوپرن در تكيه گاه پل ها بوده ايم. بررسي زلزله هاي گذشته نشان مي دهد كه يكي از خرابي هاي رايج در پل هاي با تكيه گاه هاي الاستومري، فرو افتادن عرشه به دليل عدم تأمين طول نشيمن كافي در محل تكيه گاه ها مي باشد. در اين تحقيق، تأثير عواملي نظير طول دهانه ها و ارتفاع پايه ها بر جابجايي نشيمنگاهي پل هاي با تكيه گاه الاستومري مورد بررسي و مطالعه قرار گرفته است و نتايج حاصل از تحليل با مقادير حاصل از روابط حداقل طول نشيمن آيين نامه هاي ايران و آشتو مقايسه شده اند. از نتايج اصلي حاصله، مي-توان به افزايش جابجايي نشيمنگاهي با افزايش ارتفاع پايه ها و طول دهانه ها اشاره نمود. همچنين مقايسه ي جابجايي هاي نشيمنگاهي حاصل از تحليل مدل ها با روابط ارائه شده در آيين نامه هاي ايران و آشتو، نشان مي دهد كه حداقل طول نشمين تأمين شده توسط اين آيين نامه ها در جهت اطمينان بوده و روابط آيين نامه اي در حد قابل قبولي قرار دارند.