بررسي كارايي الگوريتم هاي بهينه سازي جهت تعيين موقعيت بهينه سنسورها

روش هاي غيرمخرب از جمله روش هاي كم هزينه و اقتصادي براي تشخيص خرابي در سازه ها هستند كه بر اساس اطلاعات حاصله از سنسور ها انجام مي شوند. در روش هاي غير مخرب، جهت كنترل پايش سازه ها نياز به پاسخ هاي به دست آمده از سنسورهاي نصب شده روي سازه مي باشد. در عمل كه عموماً تعداد محدودي سنسور در دسترس است موقعيت بهينه اين سنسورها كه منجر به تعيين پاسخ هاي مناسب مي شود حائز اهميت مي باشد. در اين تحقيق، موقعيت بهينه سنسورها با استفاده از دو الگوريتم بهينه سازي چرخه آب (WCA)و اجتماع ذرات باينري BPSO)) به دست آمده و نتايج آن ها با هم مقايسه مي شوند. جهت نشان دادن كارآيي و دقت اين دو روش يك سازه خرپايي مورد بررسي قرار گرفته و نتايج آن با نتايج مرجع مقايسه شده است. نتايج حاصله نشان مي دهند كه موقعيت هاي سنسورگذاري بدست آمده با الگوريتم BPSO مشابه نتايج مرجع است و مي توان خرابي در سازه ها را با دقت قابل قبولي تشخيص داد. از طرفي نتايج حاكي از همگرايي سريعتر و دقت بيشتر بهينه سازي توسط الگوريتم اجتماع ذرات باينري مي باشد