تبيين مؤلفه­هاي عدالت در حكومت حضرت علي(ع) با تأكيد بر سيره نظامي

حقوق متقابل حكومت و مردم از جمله مواردي است كه دغدغه ذهني بسياري از حاكمان و دولتمردان بوده است؛ اما با اين وجود مشاهده آن در بُعد عملي بسيار ناچيز و محدود مي­باشد. با مراجعه به سيره و سخنان حضرت علي(ع) به خوبي مي­توان مصاديق عدالت را در بعد نظامي آن مورد بررسي و ارزيابي قرار داد و به نتايج قابل توجهي دست يافت. علي بن ابي طالب(ع) در دوره كوتاه مدت حكومت خود با خودداري از عوام فريبي به دنبال رعايت عدالت بوده است؛ زيرا آن حضرت با توجه به اصل اساسي حاكميت اسلامي معتقد بودند كه انسان­ها برابر و مساوي آفريده شده­اند و برتري عرب بر عجم را بر اساس كلام قرآن باطل دانستند. همچنين ايشان در تقابل با مخالفان سياسي خود نيز هيچ گاه از عدالت سياسي عدول نكردند و با توجه به عهدشكني و خودداري آنان از بيعت آنان را وادار به بيعت نكردند. تبيين، ارزيابي و بازنگري سيره سياسي-نظامي امام علي(ع) از آن جهت مي­تواند قابل تأمل باشد كه ضمن مقايسه سيره عملي ايشان با ساير زمامداران، از آن به عنوان معيار جهت جامعه امروز استفاده كنيم. نظر به اهميت موضوع اين پژوهش به روش توصيفي-تحليلي و با تكيه بر منابع كتابخانه­اي مي­باشد.