تحليل و بررسي مناصب انصار در خلافت امام علي(ع) راهي به سمت عدالت اجتماعي

در صدر اسلام انصار بخشي مهمي از ياران حضرت رسول اكرم (ص) و پس از آن حضرت در زمره بخشي از نخبگان جامعه اسلامي بودند كه در مدينه و تشكيل حكومت اسلامي به رسول خدا(ص) كمك ‌كردند و در حوادث پس از رحلت رسول الله اعم از فتوح و اداره جامعه اسلامي موثر بودند. گروهي از انصار كه تركيب دو قبيله اوس و خزرج بودند بعد از رحلت رسول خدا (ص) در سقيفه بني ساعده تلاش كردند تا خود از منصب خلافت بنشينند ولي موفق نشدند. انصار چون بني هاشم در دوران خلفاي نخستين به ويژه عثمان از فعاليت­ها و امتيازات سياسي و اجتماعي تا حدود زيادي محروم بودند و اين شرايط در دوران عثمان به سخت­ترين وضعيت رسيد، وقتي دامنه اعتراضات بر ضد او شدت گرفت انصار از وي حمايت نكردند تا اينكه به قتل رسيد. در اين پژوهش به روش توصيفي و تحليلي به تأثير عدالت ورزي امام علي (ع) نسبت به انصار كه در ميان آحاد مردم جامعه اسلامي طيف برگزيده و نخبه معنوي محسوب مي­شدند پرداخته­ايم.با به خلافت رسيدن حضرت علي (ع) كه مظهر عدل و عدالت بود انصار از گوشه نشيني و انزوا بيرون آمدند. حضرت علي (ع) در ابتداي خلافت كارگزاران عصر عثمان بن عفان را خلع كردند و افراد شايسته را به جاي ايشان منصوب كردند. حضرت علي (ع) بر اساس شايستگي افراد برخي از انصار را به مناصب حكومتي و لشكري گماشت و آنان را از انزوايي كه در دوره خليفه سوم بدان دچار شده بودند بيرون آورد.