امام علي(ع) يگانه مرجع براي فرياد بي صداي اقليت ها در عصر غيبت

بحث درباره اقليت ها موضوعي است كه در ادوار مختلف تاريخ مورد توجه بوده و درباره آن قبل و بعد از اسلام به شيوه هاي مختلف اعم از آيين نامه ها، مقررات بين كشورها و دولت ها، سازمان حقوق بشر و... پرداخته مي شد اما بايد دانست كه، تنها مرجع قابل قبول براي رعايت و برقراري عدالت در اين زمينه مراجعه به قرآن كريم و سيره پيامبر اكرم(ص) و ائمه (ع) مي باشد چرا كه تنها منبع بي شك و شبهه براي رسيدن به تعالي مادي و معنوي و دست يافتن به هر دو جهان دنيوي و اخروي مي باشند. اين پژوهش به روش توصيفي-تحليلي و كتابخانه اي در صدد بررسي سيره امام علي (ع) با توجه به اوضاع اقليت ها قبل از حكومت آن حضرت و ايام خلافت ايشان مي باشد. يافته هاي پژوهش بيانگر آن است كه: در عصري كه جز قبايل عرب را حق بهره مندي از امتيازات ويژه در زمينه هاي اقتصادي، اجتماعي و... نبود؛ امام علي(ع) بر اساس اصل برادري و برابري همه انسانها نه تنها امتيازات غير متغيير و ثابت شده بر بزرگان و اشراف جامعه عصر خود را در زمينه هاي آزادي، اقتصادي، اجتماعي و... از بين بردند بلكه افراد مطرود و اقليت هايي را كه حتي گاهي از حقوق اوليه براي زندگي محروم بودند را به جايگاه اصلي خود در زندگي اجتماعي بازگرداندند. اين سيره نه تنها در جامعه آن زمان كه عصر اختناق درباره اقليت ها بود، عملي گشت بلكه به عنوان منشوري ثابت و استوار براي همه زمان ها درآمد.