اخلاق محيط زيست از ديدگاه قرآن، بوعلي سينا و قانون مجازات اسلامي

اصل پنجاه قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران، حفاظت از محيط زيست را وظيفه اي عمومي تلقي كرده و فعاليت هاي اقتصادي را كه باعث آلودگي محيط زيست مي شود، ممنوع اعلام كرده است. بر همين مبنا، قانون مجازات نيز ماده 688 را به اين امر اختصاص داده است. با بررسي نوشته هاي بر جاي مانده از بوعلي سينا به اين نتيجه دست مي يابيم كه توجه به محيط زيست از ديدگاه ايشان مورد غفلت قرار نگرفته است. موهبتي كه خداوند متعال در اختيار انسان قرار داده است تا بتواند نيازمندي هاي خود را به وسيله آن مرتفع سازد. آيات متعددي در قرآن وجود دارند كه بر حمايت از محيط زيست تأكيد ورزيده اند؛ به گونه اي كه مي توان ادعا كرد آن چه كه امروزه جوامع بشري براي حفظ محيط زيست به دنبال آن هستند قرن ها قبل در قرآن كريم و نيز سخنان بوعلي سينا به عنوان يك انديشمند مسلمان به صورت يك ارزش ذاتي مطرح شده است. اما مقايسه قانون مجازات اسلامي با قرآن كريم و ديدگاه بوعلي سينا در زمينه برخي مصاديق محيط زيست كه در مقاله حاضر به شيوه تحليلي توصيفي مورد بررسي قرار گرفته، بيانگر اين نكته است كه قانون گذار ايران نتوانسته است در برابر رفتارهاي مجرمانه نسبت به اين دسته از مصاديق مقررات مناسبي وضع نمايد. اين در حالي است كه نابودي محيط زيست را مي توان معادل با نابودي افراد جامعه تلقي نمود. به همين دليل ضرورت ايجاب مي كند قانون مجازات ايران در اين زمينه اصلاح شود.