تاثير ادبيات داستاني جهان بر ادبيات ايران با رويكرد رئاليستي

رئاليسم به مكتبي اطلاق مي‌شود كه تصويري از واقعيات چشم اندازهاي زندگي، خارج و آزاد از ايدئاليسم، ذهن‌گرايي و رنگ رمانتيك باشد. مكتب رئاليسم داراي گرايشات مختلفي است كه مهم‌ترين آنها عبارتند از: رئاليسم انتقادي، رئاليسم طبيعي، رئاليسم سوسياليستي، رئاليسم فراگرا، رئاليسم روانشناختي و رئاليسم جادويي. رئاليسم در ميانه سده نوزدهم در فرانسه شكل گرفت. هدف اين مكتب جست‌وجو و تبيين كيفيات واقعي هرچيز و روابط دروني بين يك پديده و ديگر پديده هاست. در ايران نيز همزمان با حركت‌هاي مشروطه‌خواهي نويسندگان براي توصيف واقعيت‌هاي بيروني و انحطاط و عقب ماندگي كشور اين بينش را به كار گرفتند. اين پژوهش برآن است تا تصويري كلي از رئاليسم در جهان و ايران را ارائه نمايد. از جمله نتايجي كه اين پژوهش به آن دست‌يافته است اين است كه رئاليسم در ايران و هم‌چنين كشورهاي عربي در مدت زماني خاص رويكرد اجتماعي غالب در رمان‌هاي فارسي و عربي بوده است؛ و رابطۀ تنگاتنگي ميتوان بين رئاليسم در اين كشور‌ها با مكتب رئاليسم جهاني يافت. رئاليسم در ادبيات ايران و عربي گاه در مقابل هم و گاهي هم مشابه يكديگراند. هم‌چنين مي‌توان اشاره كرد كه به علت اصالت ادبيات ايراني تاثير‌پذيري ادبيات عربي از داستان‌هاي ايراني بيشتر است.