بررسي كاربرد ده مورد از خويش كاري هاي پراپ درداستان هاي قرآن و تطبيق آن با اشعار خاقاني

يكي از هنرهاي آدمي در عرصۀ كلام قصه پردازي است.شخصيت پردازي و خويش كاري قصه ها رويكردي ساختارگرايانه در مطالعات ادبيات داستاني است و به دنبال يافتن شخصيت هاي قصه ها و بررسي رفتار آنها مي باشد.ولاديمير پراپ ، ساختارگراي روسي به تحليل شخصيت ها و خويش كاري هاي قصه هاي پريان روسي پرداخت. به طور كلي خويش كاري يعني عمل شخصيتي از اشخاص قصه كه در پيشبرد قصه حائز اهميت و از نظر پراپ كوچك ترين جزء سازندۀ قصه هاي پريان است. قصه در عرصۀ فرهنگ و انتقال مفاهيم انساني سابقه اي طولاني دارد . قرآن و اغلب كتاب هاي آسماني پيام هاي خود را از طريق قصه بيان كرده اند و چون داستان هاي قرآن مولفه هاي فني قصه هاي امروزي را دارند ، مي توان اين قصه ها را بر اساس كنش شخصيت ها و خويش كاري آنها از ديدگاه پراپ بررسي كرد.تحليل داستان هاي قرآن نشان مي دهد كه به طور كلي مي توان كليۀ خويش كاري هاي پراپ را در قصص قرآني يافت با اين توضيح كه اين خويش كاري ها ماهيتا متفاوت است.خاقاني در شمار شاعراني است كه در اشعار خود بيشترين بهره را از قصه هاي قرآن برده است.اين پژوهش قصد دارد به اين سوالات پاسخ دهد : ده مورد خويش كاري مد نظر كه از ميان سي و يك خويش كاري پراپ انتخاب شده اند ، در كدام آيات قرآن مصداق دارند؟ آيا آيات قرآن كه داراي اين خويش كاري هستند، در اشعار خاقاني به آنها اشاره شده است يا خير؟