تاثير مشاهده خودكنترل و آزمونگركنترل الگوي ماهر و درحال يادگيري بر يادگيري سرويس بلند بدمينتون

هدف از پژوهش حاضر تعيين اثر مشاهده خودكنترل و آزمونگركنترل الگوي ماهر و درحال يادگيري بر يادگيري مهارت سرويس بدمينتون مي باشد. نوع پژوهش كاربردي است كه با روش نيمه تجربي، و جمع آوري اطلاعات به شيوه ميداني است. شركت كنندگان اين پژوهش شامل 48 نفر از بانوان شهرستان فرديس كرج با دامنه سني 19 تا 23سال بودند كه به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفي در 2 گروه و هر گروه شامل دو زير گروه 12 نفره (خودكنترل- الگوي ماهر، خودكنترل- الگوي در حال يادگيري، آزمونگر كنترل- الگوي ماهر، آزمونگر كنترل- الگوي درحال يادگيري) تقسيم شدند. جهت تحليل داده ها از آزمون تحليل واريانس مركب با اندازه هاي تكراري و تحليل واريانس دوراهه در سطح معني داري 0/05=α استفاده گرديد. در آزمون اكتساب، فقط اثر اصلي جلسات تمرين معنادار بود و بيانگر پيشرفت شركت كنندگان در طول تمرينات بود. در مرحله يادداري اثر اصلي كنترل الگو معني دار بود و گروه هاي خودكنترل نسبت به آزمونگر كنترل عملكرد بهتري در سرويس بلند بدمينتون داشتند. در مرحله انتقال هيچ اثر اصلي و تعاملي معناداري مشاهده نشد.