اثربخشي آموزش مهارت هاي ارتباطي بر سازگاري تحصيلي و خودكارآمدي دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه

هدف پژوهش بررسي ميزان اثربخشي مهارت هاي ارتباطي بر سازگاري تحصيلي و خودكارآمدي دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه بود. طرح پژوهش نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري كليه دانش-آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر تبريز بود كه از اين جامعه، تعداد 40 دانش آموز به روش نمونه گيري چند مرحله اي انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه (آزمايش و كنترل) جايگزين شدند. به نحوي كه براي گروه آزمايش مهارت-هاي ارتباطي و گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكرد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه خودكارآمدي شرر و مادوكس و سازگاري تحصيلي سينگ و سينها استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده هاي پژوهش از آزمون تحليل كواريانس استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه مهارت هاي ارتباطي بر سازگاري تحصيلي و خودكارآمدي دانش آموزان تأثير دارد (01/0=P). در واقع آموزش مهارت هاي ارتباطي باعث افزايش سازگاري تحصيلي و خودكارآمدي در دانش آموزان مي شود.