تاثير روش تدريس گفتگويي در حلقه هاي كندوكاو فلسفي بر تفكر تاملي دانش آموزان ابتدايي

برنامة آموزش تفكر فلسفي به كودكان، برنامه اي درجهت بهبود تفكر كودكان است. در اين روش يادگيرنده بدون كمك معلم، خود به كشف مفاهيم و اصول و قوانين مي پردازد و از اين طريق به دانش هاي لازم دست مي يابد. پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير روش تدريس گفتگويي در حلقه هاي كندوكاو فلسفي بر رشد تفكر تاملي دانش آموزان پسر پايه ششم منطقه سنگر از توابع شهرستان رشت در ايران انجام شده است. اين پژوهش آزمايشي از نوع پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان پايه ششم شهر سنگر بود كه از ميان آنها 60 نفر به روش نمونه گيري خوشه اي دو مرحله اي انتخاب شدند و در دوگروه 30 نفره آزمايش و كنترل جايگزين شدند، جهت گردآوري داده ها از پرسشنامه تفكر تأملي كمبر (2000) استفاده شد. به منظور اجراي متغير مستقل، هشت داستان از كتب كهن پارسي، مذهبي و متون بين المللي براي گروه آزمايش انتخاب شد كه در هشت جلسه و هر جلسه يك داستان مورد كندوكاو قرار گرفت. داده ها با استفاده از روش آمار توصيفي و تحليل كوواريانس ANCOVA مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه برنامه هاي آموزش فلسفه ورزي (فبك) بر ميزان بر رشد تفكر تاملي دانش آموزان تاثيرمثبت و معناداري مي¬گذارد .ميزان اندازه اثر آموزش ها در تفكر تاملي37 درصد بود. بنابراين با استفاده از روش تدريس فلسفي ،كودكان به گونه اي پرورش مي يابند كه بتوانند مهارت تفكر و استدلال در جريان گفتگوي فلسفي در حلقه كندوكاو بالا برود و مهارت تفكر تحليلي پيدا كنند.