ارزيابي عملكرد پرتفوي (سبد سهام) در چارچوب Mean-Cvar

براي بهينه سازي سبد سهام بايد به نكات بسياري مانند سنجه ريسك مورد استفاده، تمايلات سرمايه گذار و درجه ريسك پذيري سرمايه گذار توجه كرد. براي اندازه گيري ريسك سنجه هاي مختلف واريانس، ارزش در معرض خطر و ارزش در معرض خطر شرطي ارائه شده است كه سنجه ارزش در معرض خطر شرطي چون منسجم است )محدب و جمع پذير است.( بر ديگران برتري دارد و مي توان از اين سنجه براي بهينه سازي سبد سهام استفاده كرد. مساله انتخاب سبد سهام مي تواند يك مساله تصميم گيري چند هدفه باشد با استفاده از مدل تصميم گيري چند هدفه به سرمايه گذاران اختيار داده مي شود كه آن گونه كه ترجيح مي دهند سرمايه شان را به سهام شركت هاي موجود در سبد اختصاص دهند. مي توان اين گونه مسائل را با اندازه گيري كارايي عملكرد شركت ها نيز حل كرد. براي محاسبه كارايي هم از تحليل پوششي داده ها كمك گرفته مي شود ولي از آنجايي كه اكثر مدلهاي تحليل پوششي داده ها فقط داده هاي مثبت را مي پذيرند در حالي كه اكثر داده ها مخصوصاً در دنياي واقعي منفي هستند از مدل اندازه جهت مبنايي استفاده مي گردد. ضمناً در اين پژوهش ضريب تغييرات سود سرمايه گذاري را به عنوان ورودي به مدل ارائه شده اضافه كرديم تا سبد سهام بهتري با ريسك كمتر ايجاد شود. روش پيشنهادي را در بازاربورس ايران اجرا كرديم. با مقايسه نتايج به دست آمده از مدل هاي وابسته به سنجه هاي مختلف ريسك ديده شد كه جواب هاي حاصل از مدل هاي چند هدفه بر مبناي ارزش در معرض خطر شرطي در سطوح اطمينان بالاتر دقيق تر از جواب هاي محاسبه شده از مدل هاي تك هدفه بر مبناي ارزش در معرض خطر است. در ضمن مدل هاي چند هدفه با استفاده از دو سنجه ريسك به طور هم زمان يك بسته اطلاعاتي مناسب و جامع رادر اختيار سرمايه گذاران و مديران جهت مديريت بهتر ريسك قرا مي دهند