اثر سيدر و اسفنج پروژستروني در همزمان سازي كوتاه مدت فحلي داخل فصل در ميش‌هاي نژاد زندي

هدف از اين تحقيق مطالعه اثر سيدر و اسفنج پروژستروني در همزمان سازي كوتاه مدت فحلي داخل فصل در ميش-هاي نژاد زندي مي باشد. بدين منظور از 60 راس ميش زندي، غير آبستن و غير شيرده و سالم از نظر جسماني و توليد مثلي استفاده شد. كه بعد از تعيين سن و شماره‌گذاري به‌طور تصادفي به سه گروه 20 راسي تقسيم شدند. گروه اول به عنوان گروه شاهد بوده و هيچ درماني بر روي آنها صورت نگرفت. گروه دوم در روز اول سيدر گذاري و همزمان 5/ 1 ميلي-گرمGnRH دريافت كرده و در روز ششم 5/ 1 ميلي گرم پروستاگلاندين طبيعي (PGF2α) به‌صورت عضلاني و در روز هفتم همزمان با خروج سيدر 5/ 2 ميلي گرم گنادوتروفين سرم ماديان (PMSG) به‌صورت عضلاني دريافت كردند. گروه سوم همان رژيم درماني گروه دوم مورد استفاده قرار گرفت با اين تفاوت كه به جاي سيدر از اسفنج مدروكسي پروژسترون استات استفاده شد. بعد از خروج سيدر و اسفنج هر سه گروه قوچ اندازي شدند. پارامترهاي توليد‌مثلي شامل درصد زايش، نرخ بره زايي، درصد دوقلو زايي، تعداد بره هاي متولد شده، وزن بره ها و درصد ميش هاي دوقلوزا بررسي شد. نرخ فحلي، نرخ بره زايي و نرخ آبستني در گروه سيدر با گروه شاهد معني دار بود (P 0/05) ولي با گروه اسفنج معني دار نبود (P 0/05). همچنين پارامترهاي توليد مثلي در گروه اسفنج با گروه شاهد اختلاف معني دار نداشت (P 0/05). از نظر ميانگين بره زايي اختلاف معني داري بين گروه شاهد با گروه سيدر و اسفنج مشاهده نشد (P 0/05). اختلاف معني داري از نظر نرخ چند قلو‌زايي، و نرخ ميش هاي چند قلو زا بين گروه ها مشاهده نشد (P 0/05). نتايج اين آزمايش نشان داد استفاده از سيدر و اسفنج باعث همزماني بهتر فحلي و كوتاه شدن دوره زايش و توليد بره هاي هم سن و سال مي شود. همچنين به علت سهولت و عوارض كمتر و ايجاد فحلي بيشتر، استفاده از سيدر بجاي اسفنج توصيه مي‌شود.