بررسي خوردگي ميلگرد مدفون در بتن حاوي ميكروسيليس و ولاستونيت در محيط كلراته

خوردگي ميلگردهاي فولادي، يكي از مهمترين عوامل آسيب ديدگي سازه هاي بتني به شمار مي آيد. مهم ترين عوامل آغازكننده خوردگي ميلگردهاي فولادي، نفوذ يون هاي كلر و همچنين دي اكسيدكربن به سطح بتن (پديده كربناسيون) مي باشد. در حال حاضر پس از تحقيقات فراوان در زمينه علل خوردگي فولاد در بتن، نظر بسياري از محققين بر يافتن روشهايي در ارتباط با جلوگيري از خوردگي فولاد معطوف گشته است. در اين زمينه روشهاي بسيار متنوعي مورد استفاده قرار گرفته اند كه برخي از آنها عبارتند از: استفاده از روكشها به منظور جداكردن سازه و يا ميلگرد از محيط خورنده اطراف آن، به كارگيري بازدارنده ها جهت كاهش سرعت خوردگي، روش حفاظت كاتدي، استفاده از فولادهاي گالوانيزه و آلياژي مقاوم در برابر خوردگي و بالاخره استفاده از مواد افزودني به منظور اصلاح ساختار بتن و مقاوم نمودن آن در برابر عوامل مهاجم از قبيل كلريدها. از جمله مواد افزودني كه باعث كاهش نفوذپذيري بتن و كاهش خوردگي ميلگرد مي شود، ميكروسيليس و ولاستونيت ميباشد. در اين پژوهش نمونه هايي با 9 طرح اختلاط مختلف با درصدهاي مختلف جايگزيني ميكروسيليس و ولاستونيت به جاي سيمان در قالب هاي مكعبي 10*10*10 با ميلگرد 14 ساخته شد. خوردگي ميلگرد مدفون در بتن حاوي ميكروسيليس و ولاستونيت در محيط كلراته با استفاده از مقاومت ويژه الكتريكي نمونه ها با توجه به استاندارد ACI 222 مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد استفاده از ميكروسيليس و ولاستونيت باعث كاهش احتمال خوردگي ميلگرد مي شود.