بررسي اثرات خشكسالي بر ايجاد حالت پايدار رطوبت خاك (اثر متقابل ساختمان خاك، هيدروليك و اقليم)

اكوسيستم ها ممكن است در واكنش به تغييرات محيطي، حالت پايدار جايگزين (ASS) را نشان دهند. داده هاي مستخرج از مدل و داده هاي مشاهداتي عمدتاً از نظريه ASS پشتيباني مي كنند، اما داده هاي آزمايشي اندكي اين نظريه را تأييد كرده است. در اين مقاله، داده هاي آزمايشي و مشاهداتي طولاني مدت ارائه شده است كه نشان مي دهد خشكسالي با ايجاد حالت پايدار رطوبت جايگزين خاك (خيسي غيرقابل برگشت) همراه است. تداوم خشكي متوسط (آزمايشي) و شديد (طبيعي) در تابستان باعث كاهش مقاومت خاك و تغيير ديناميك رطوبت خاك مي شود. تكرار خشكي متوسط تابستان موجب كاهش نگه داري رطوبت خاك به ميزان حدوداً 10 درصد در زمستان گرديد. با اين حال، خشكي شديد تابستان كه در سال 2003 آغاز شد و در سال 2005 به اوج خود رسيد، موجب فرسايش غيرقابل انتظار و تغيير به صورت ASS شد؛ هم در خشكي آزمايشي و هم پلات هاي كنترل، خاك با خيس شدن مجدد در زمستان تخريب شد. اندازه گيري هاي خارج از پلات، با حذف پوشش گياهي، هيچگونه شواهدي از تغييرات رطوبت را نشان نداد. شواهد مستقل ديگري از اندازه گيري هاي طولاني مدت رطوبت خاك، يافته هاي تحقيق حاضر را تأييد مي كند. نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه با توجه به درك ما از اثر متقابل ساختمان خاك، هيدروليك و اقليم، به يك الگوي جديد نيازمنديم.