بررسي تاثير تغيير ابعاد صفحات مستغرق محدب شكل دوبل در كاهش عمق آبشستگي موضعي كنار پايه استوانه اي

پديده آبشستگي در اطراف سازه هاي هيدروليكي به ويژه پايه پل ها، هر ساله موجب خسارات مالي، جاني و اجتماعي فراواني در بسياري از نقاط جهان مي شود. هنگامي كه يك پايه در بستر فرسايش پذيري واقع است، سرعت بالاي جريان در اطراف آن حفره اي ايجاد مي كند كه با گذشت زمان در زير پايه گسترش يافته و در نهايت منجر به شكست پل مي شود؛ لذا براي طراحي پل، شناخت پديده آبشستگي و بكار بردن تمهيدات لازم براي كاهش و كنترل آن بسيار ضروري است. اخيرا استفاده از صفحات مستغرق روش مدرن و كارآمدي جهت مديريت و كاهش آبشستگي، محسوب مي شود. در تحقيق حاضر، به بررسي آبشستگي موضعي اطراف پايه پل استوانه اي با استفاده از صفحات مستغرق دوبل محدب شكل (با زاويه قوس داخلي 15 درجه)، در موقعيت چسبيده به مركز راس پايه پل استوانه اي، در بالادست جريان و در زاويه حمله 30 درجه، پرداخته شد. آزمايش ها در يك فلوم روباز با طول 20 متر، عرض 6/0 متر و ارتفاع 6/0 متر، هر كدام به مدت 7 ساعت در شرايط آب زلال (u*/u*c ≈ 0.92)، با يك دبي ورودي مستهلك ثابت 33 ليتر بر ثانيه انجام شد. طول پره ها برابر D775/0، D1 و D225/1، عرض پره ها برابر D175/0، D225/0 و D275/0و ارتفاع پره ها برابر D0+160 ، D1+160 و D2+160 در نظر گرفته شد (D همان قطر پايه مي باشد). رسوبات غيرچسبنده منسجم و با دانه-بندي يكنواخت، با قطر متوسط ذرات 78/0 ميلي متر و ضخامت 160 ميلي متر انتخاب و در محدوده اي 3 متري از فلوم جايگذاري گرديد. مدل پايه پل استوانه اي نيز با قطر 90 ميلي متر، در وسط فلوم به صورت ثابت جايگذاري شد. نتايج نشان داد كه در كاربرد صفحات مستغرق محدب شكل دوبل، چسبيده به راس پايه با زاويه حمله 30 درجه، با كاهش تك به تك و همچنين همزمان ابعاد صفحات، شاهد كاهش ابعاد و عمق حفره آبشستگي هستيم و صفحات با طول D775/ 0، ضخامت D175 /0 و ارتفاع D0+160 از كف فلوم، بهترين راندمان عملكرد را با 9/55 درصد كاهش عمق آبشستگي موضعي، نسبت به آزمايش شاهد به ما مي دهد.