بررسي آزمايشگاهي تاثير تراز كارگذاري سرشمع بر حداكثر عمق آب‌شستگي اطراف گروه پايه كج در شرايط حضور جسم شناور

حضور بقاياي درختان در مواقع سيلابي در رودخانه‌ها و تجمع آنها مقابل پايه‌هاي پل مي‌تواند با تنگ‌شدگي دهانه‌هاي پل، تشديد آب‌شستگي در اطراف آن‌ها را منجر شده و در صورت توسعه عمق آب‌شستگي به زير پي پلها، تخريب پل‌ها را بههمراه خواهد داشت. در تحقيق حاضر تاثير ابعاد اجسام شناور، تراز كارگذاري و ضخامت سرشمع، آرايش و قطر شمع‌ها بر عمق حداكثر آب‌شستگي در اطراف گروه‌پايه كج مورد بررسي قرار گرفت. پايه پل مورد بررسي از دو پايه مستطيلي شكل به طول و عرض 5/2 و 5/3 سانتي‌متر كه با زاويه 28 درجه بر روي سرشمع مستطيلي شكل به طول و عرض 10 در 16 سانتي‌متر، ضخامت‌هاي 3 و 5 سانتي‌متر و گروه شمع‌هايي با قطرهاي 2 و 3 سانتي‌متر در آرايش 2×2 و 3×2 نصب شده بودند، تشكيل شد. آزمايش‌ها براي عمق‌هاي نسبي 42/6 و 85/7، ترازهاي نسبي كارگذاري سرشمع (Z/Tpc)، 0 و 1 و 5/1، جسم شناور با عرض‌ نسبي (نسبت عرض جسم شناور به عرض پايه) 85/2، طول‌هاي نسبي (نسبت طول در راستاي جريان جسم شناور به عرض پايه) 2، ضخامت‌هاي نسبي (نسبت ضخامت جسم شناور به عرض پايه) 85/ 0 و 42 /1، در شرايط آب زلال انجام پذيرفت. مقايسه نتايج نشان داد كه در تراز نسبي سرشمع 0Z/Tpc = حضور جسم شناور موجب افزايش عمق حداكثر آب‌شستگي به ميزان 22-2 درصد نسبت به حالت بدون جسم مي‌شود. با افزايش تراز نسبي سرشمع به 1Z/Tpc=، حضور جسم شناور به طور متوسط مقدار عمق حداكثر آب‌شستگي را به 9-5 درصد نسبت به حالت بدون جسم افزايش مي‌دهد. با تغيير تراز كارگذاري سرشمع به 5/ 1Z/Tpc=، جسم شناور عمق حداكثر آب‌شستگي را به طور متوسط به ميزان 4 درصد افزايش مي‌دهد.