ارزيابي و سنجش شاخص هاي ذهني كيفيت زندگي شهري (مورد مطالعه: شهر قيدار)

مفهوم كيفيت زندگي را مي توان از جمله مفاهيم گسترده اي دانست كه اهميت آن به طور روز افزوني در بسياري از عرصه هاي مطالعاتي رشته هاي مختلف علمي و دانشگاهي در حال گسترش است . يكي از ابعاد مطالعات كيفيت زندگي مربوط به شاخص هاي ذهني آن مي باشد كه در اين بعد از مطالعات كيفيت زندگي مي تواند ميزان تجمعي از سطح رضايت در قلمروهاي مختلف زندگي باشد. بهبود كيفيت زندگي از آن رو داراي اهميت است كه در تامين نيازهاي شهروندان،رقابت پذيري مراكز شهري در جذب منابع و پيگيري استاندارد هاي زندگي سهيم مي شود، امروزه كيفيت زندگي شهري به عنوان كليدي ترين مفهوم در برنامه ريزي شهري است. هدف مطالعه حاضر سنجش كيفيت زندگي در شهر قيدار با استفاده از شاخص هاي ذهني بوده است. كه اين شاخص ها در قالب سه قلمرو اقتصادي،كالبد ي – زيست محيطي و فرهنگي – اجتماعي تدوين و مورد ارزيابي قرار گرفته اند. روش تحقيق به صورت توصيفي – تحليلي و پيمايشي بوده است . همچنين جامعه آماري در اين پژوهش ساكنان شهر قيدار بوده اند. كه به صورت تصادفي ازطريق فرمول كوكران انتخاب و پرسش نامه بين آنها توزيع شد ه است. به همين جهت در اين پژوهش جهت دستيابي به قضاوتي صحيح، از 10 شاخص در سه قلمرو اقتصاد ، كالبد ي – زيست محيطي و فرهنگي – اجتماعي استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد رضايت مندي شهروندان از كيفيت زندگي شهري در شهر قيدار در وضعيت نامطلوبي قرار دارد و شاخص هاي شاخص اقتصادي با ميزان بتاي 0.151 محيط كالبدي با ميزان بتاي 0.148 زيست محيطي با ميزان بتاي 0.141 فرهنگي با ميزان بتاي 0.140 زيبايي شهري با ميزان بتاي 0.135 ، تأثير گذارترين شاخص ها بر كيفيت زندگي شهري مي باشند. . طبق نتايج بين ويژگيهاي فردي همچون( سن، جنس، ميزان تحصيلات) و سطح كيفيت زندگي رابطه معنادار ي وجود دارد وميزان رضايت مندي مردان نسبت به زنان از كيفيت زندگي بيشتر است. افراد داري شغل ازاد ، محصل ، و خانه دار ، داراي بيشترين رضايت از كيفيت زندگي مي باشد ازمون اسپيرمن براي همبستگي بين ميزان تحصيلات و كيفيت زندگي نشان مي دهد كه با افزايش ميزان تحصيلات رضايت از كيفيت زندگي كاهش پيدا مي كند همچنين بين دو متغير سن و كيفيت زندگي ،روابط به صورت معنادار و معكوس مي باشد به اين صورت كه با افزايش ميزان سن كيفيت زندگي كاهش پيدا مي كند.