آسيب شناسي نظام درآمدي شهرداري منطقه 2 تهران از منظر توسعه پايدار شهري

شهرداري مؤسسه اي مدني و برخاسته از مردم است كه وظيفه فعاليت به سمت توسعه پايدار شهري و توسعه انساني را بر عهده دارد. امروزه كشورهاي درحال توسعه از جمله ايران كه داراي سيستم اقتصادي ناكارآمد، نظام‌ هاي مالياتي ضعيف و فاقد مكانيزم ‌هاي مشاركت شهروندان در تأمين هزينه‌ هاي شهرها هستند، سيستم تأمين درآمد شهرداري‌ ها عمدتاً به سمت منابع درآمدي ناپايدار و ناسالم كشيده مي‌ شود. اين مسأله در ايران بعد از اجراي سياست خودكفايي شهرداري ‌ها در دهه 1360 بيشتر نمود پيدا كرد و به ويژه در شهر تهران شديدتر از ساير شهرها اتفاق افتاد. هدف اصلي اين تحقيق آسيب شناسي نظام درآمدي شهرداري منطقه 2 تهران مي باشد. ماهيت اين پژوهش توصيفي- تحليلي و از لحاظ هدف كاربردي است، كه با استفاده از پرسش نامه سنجش ميزان درآمدهاي پايدار شهري منطقه 2 تهران محاسبه گرديد و اطلاعاتي كه تحت عنوان آسيب از آن ياد شده بود با تكيه بر منابع مختلف تحقيقاتي و اسناد فرادستي استخراج شده است. نتايج تحقيق براساس تحليل سوالات پرسش نامه نشان مي دهد كه، منابع درآمدي شهرداري ها در حال حاضر پاسخگوي نيازهاي عمراني و سرمايه گذاري روزافزون شهرها نيست. در نتيجه روي آوردن شهرداري ها به ويژه شهرداري منطقه 2 تهران به بازارهاي مالي و استفاده از منابع بخش خصوصي به منظور تجهيز منابع مالي ضروري به نظر مي رسد. همچنين اين تحقيق از آن سو اهميت مـي يابد كه توسعه پايدار فقط در قالب و محدوده درآمد هاي پايدار محقق ¬گردد.