مدرسه اجتماعي، پايداري اجتماعي

Social School, Social Sustainability

پيدايش و شكل گيري شهرها، روستاها و محلاتي كه به لحاظ اقتصادي، محيطي و اجتماعي پايدار بوده و توانايي مقابله با چالش هايي همچون رشد جمعيت، مهاجرت و تغيير آب و هوا را داشته باشند، يكي از دشوارترين وظايف قرن حاضر محسوب مي شود. پايداري اجتماعي به عنوان يكي از سه حوزه اصلي پايداري در مباحث مربوط به پايداري تا حدودي ناديده گرفته شده و الويت به مباحث اقتصادي و محيطي داده شده است. پايداري اجتماعي در واقع به نحوه تعامل و زندگي انسانها، محلات، و جوامع كنار يكديگر در راستاي هدف مشترك اشاره دارد. (Colantonio Dixon, 2009) در واقع پايداري اجتماعي طراحي عرصه عمومي را با عرصه اجتماعي تركيب نموده و به دنبال پيدايش زيرساختارهاي است كه زندگي اجتماعي، فرهنگي و مشاركت عمومي را پشتيباني نموده و پيدايش مكان هايي جهت تكامل انسانها را دنبال مي كند. مدرسه به عنوان بنياد اصلي طراحي و شكل گيري محلات در اين تحقيق راهكاري جهت پيدايش مكان تكامل انسانها توام با افزايش سطح تعاملات و مشاركت مردمي به شكل مجموعه آموزشي واحد شامل كليه مقاطع معرفي مي گردد. تحقيق حاضر با استناد به روش توصيفي تحليلي به شرح جايگاه مدارس اجتماعي در شكل گيري پايداري اجتماعي پرداخته و با ارايه پيشنهاد طراحي مدارس اجتماعي به صورت مجتمع هاي آموزشي به ارايه يك نمونه در شهر بهارستان اصفهان مي پردازد.

The establishment and forming of cities, villages and areas which are sustainable in terms of economy, environment and society which have the ability to fight challenges such as population growth, migration, and climate change is considered one of the most difficult responsibilities of this century. Social sustainability has been somewhat overlooked as one of the three basic components of sustainability within sustainable development issues with priority going to economic and environmental issues. Social sustainability refers to the way in which people, neighborhoods and communities interact and live together for the same purpose. (Colantonio Dixon, 2009). In reality, social sustainability combines the design of the public arena with the social realm and looks for the infrastructure that will support social, cultural and public life and the development of places for human evolution. School as the main foundation for the design and formation of neighborhoods will be used in this research, introducing a strategy for developing a place for human evolution with an increasing level of interaction and popular participation in the form of a unified educational program which includes all sections. The present study uses a descriptive-analytic method to describe the status of social schools in the formation of social sustainability and by presenting a proposal for the design of social schools as a learning complex to provide a sample in the city of Baharestan in Isfahan.