بررسي تاثيرابعاد هوش سازماني و هوش معنوي بر يادگيري سازماني (مطالعه موردي دانشگاه علوم دريايي امام خميني (ره) نوشهر)

هدف اين تحقيق بررسي تاثير ابعاد هوش سازماني و هوش معنوي بر يادگيري سازماني در دانشگاه علوم دريايي امام خميني (ره) نوشهر مي باشد. روش تحقيق در اين مطالعه توصيفي از نوع پيمايشي بوده و جامعه آماري 150 نفر از كاركنان واحدهاي مذكور بوده كه به كمك جدول گرجسي و مورگان و از روش نمونه گيري تصادفي با تخصيص مناسب 108 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه هوش سازماني كارل آلبرخت (2002) با پايايي 0.846 و پرسشنامه هوش معنوي ديويد كينگ (2008) با پايايي 0.827 پرسشنامه يادگيري سازماني نيفه (2001) با پايايي 0.887 بود. روش تجزيه و تحليل داده ها، با استفاده از آمار توصيفي و آمار استنباطي(شامل: آزمون كولموگروف- اسميرنف، رگرسيون خطي و رگرسيون گام به گام) به كمك نرم افزار SPSS انجام شد. يافته هاي تحقيق نشان داد، هوش سازماني و هوش معنوي بر يادگيري سازماني در دانشگاه علوم دريايي امام خميني (ره) نوشهر تاثير مثبت دارند. همچنين مولفه هاي هوش سازماني (چشم انداز استراتژيك، سرنوشت مشترك، ميل به تغيير، روحيه، اتحاد و توافق، كاربرد دانش، فشار عملكرد) و هوش معنوي (تفكر وجودي انتقادي، معنا سازي شخصي، آگاهي متعالي، توسعه سطح هوشياري) نيز بر يادگيري سازماني تأثير دارند و نيز ستون ضرايب استاندارد شده نشان داد كه متغير چشم انداز استراتژيك داراي بيشترين اثر مي باشد