بررسي و تحليل «شعر آييني» و تجلّي آن در شعر معاصر (با تكيه و تأكيد بر اشعار قيصر امين‌پور و شهريار)

Review and analysis of ritual poetry and its manifestation in contemporary poetry (By relying on the poems of Qaisar Aminpour and Shahriar)

منظور از «ادبيات‌آييني» اشعاري است كه در مورد آيين‌ها، مناجات، مديحه، سوگ سروده، و بسياري از مناسبت‌هايي كه در زندگي فردي، اجتماعي، ديني، ملّي و قومي منطقه‌اي مطرح است، سروده شده باشد. كسايي مروزي از نخستين شاعران پارسيگوي ادبيات آييني است كه براي عرض ارادت به ساحت مقدس معصومين، اشعاري در مدح اهل بيت (ع) سروده است. بعد از كسايي شاعران و نويسندگان ديگري نيز اين رويه را ادامه داده‌اند؛ با وقوع انقلاب اسلامي ايران فصلي نو در عرصة ادبيات آييني پديدار شد. اين انقلاب اسلامي در تمام ابعاد خود انقلابي آييني (اسلامي) بود و ريشه در باورهاي اعتقادي و آييني مردم داشت. همين امر سبب تحوّل در ادبيات فارسي گرديد. از آن پس شاعران و نويسندگان به تأمّل و تفكر بيشتر در مفاهيم ديني و معرفتي پرداختند. فضا، بستر مناسب و نوع تفكر حاكم بر مردم در دوران پس از انقلاب و آغاز جنگ تحميلي سبب پيشرفت سريع ادبيات آييني شد. اغلب آثار فاخر و ماندگار شعر فارسي، صبغه‌ي آييني دارد و در قلمرو شعر آييني قرار مي‌گيرد. شعر آييني به لحاظ بافت محتوايي و معنوي و نيز شاكله‌ي ساختار بيروني، انواع و اقسامي دارد؛ در اين مقاله ضمن تعريف شعرآييني، ويژگي‌ها و درون‌مايه‌هاي اين نوع شعر در اشعار قيصر امين‌پور و شهريار مورد بحث و بررسي قرار مي‌گيرد.

The term literary art refers to poems written about rituals, chants, melodies, melodies, and many occasions in the individual, social, religious, national and ethnic life of a region. Some people are the first poets of the Persian literature of ritual literature, who has written poems in the promise of Ahlul-Bayt (PBUH) for the sake of the sanctity of the Imams. After some other poets and other writers, this process has continued; with the onset of the Islamic Revolution, a new chapter emerged in the field of ritual literature. . This Islamic revolution was in all its dimensions a ritualistic (Islamic) revolution based on beliefs and beliefs of the people. This led to a change in the Persian literature. Since then, poets and writers have begun to reflect on religious and epistemological concepts. The space, the proper context, and the type of thinking that dominated the people in the post-revolutionary period and the onset of the imposed war, prompted rapid progress in ritual literature. Most of the last works of Persian poetry have a ritual character and are in the realm of ritual poetry. Rhythmic poetry has a variety of content and spirituality as well as a structure of the external structure; in this article, while defining the poetry, the features and themes of this type of poetry are discussed in the poems of Qaisar Aminpour and Shahriyar.